Nesteldrang waar blijf je dan?

Ik ben nu voor de tweede keer zwanger en ga nu echt naar het einde toe met 36 weken zwangerschap. Maar die nesteldrang die is er bij mij nog steeds niet van gekomen. In ieder geval niet in de schoonmaak manie die veel vrouwen krijgen. Niet in mijn vorige zwangerschap en niet in deze.

De badkamer is 3 weken geleden voor het laatste gepoetst, de keuken is denk ik zelfs al 2 maanden niet meer grondig onder handen genomen, ik weet niet eens meer wanneer er voor het laatst gedweild is in mijn huis en de ramen die zijn al het hele jaar niet gezeemd.

Er zijn gelukkig ook wel klusjes die we wel regelmatig doen hoor, zo gaat de stofzuiger twee keer per week door het huis, is de was en de vaatwasser altijd gedaan, probeer ik alle kamers altijd opgeruimd te houden en ga ik regelmatig met een doekje over de oppervlaktes in de woonkamer.

Mijn nesteldrang komt meer naar voren richting klusjes, alle klusjes moeten gedaan zijn, ook die die niets met de baby te maken hebben zoals een lamp in onze slaapkamer. Helaas moet vooral mijn man deze doen omdat ik hier niet zo handig in ben en ben ik dus vooral goed in het zeuren over wat hij moet doen. Dit probeer ik wel zoveel mogelijk in te houden want mijn man doet al heel veel. Hij werkt 5 dagen in de week, gaat 3 keer per week sporten, neemt heel veel zorg voor Nino op zich als hij thuis is, doet het stofzuigen en de kattenbak en doet elk weekend wel wat kleine klusjes. Ik moet dus echt niet klagen.

Maar wat zou het toch handig zijn als ik dan op z'n minst de schoonmaak woede zou hebben. Dat het mij zou storen dat de badkamer en keuken echt niet om aan te zien zijn. Maar eerlijk gezegd kan het mij een rotzorg zijn hoe ze eruit zien, niet bepaald handig als je weet dat over 4 weken (of iets minder of meer) er weer een kleintje in huis bij komt en het toch wel handig is dat het huis voor die tijd even een grondige beurt heeft gehad.

Kan iemand mij misschien iets van haar schoonmaakdrang doorgeven of gewoon even bij me langs komen om mij te helpen? Ik moet ook eerlijk genoeg zeggen dat het niet echt helpt dat ik met mijn bekkenklachten er echt tegen op zie om deze dingen aan te pakken maar nu ik verlof heb moet ik het toch maar doen, in kleine stukjes dan maar, rustig aan. Ik ga ervoor!