4 jaar geleden
“Nee ik ben de pil écht niet vergeten!”
Wanneer de pil niet zo betrouwbaar blijkt te zijn als je gehoopt had
We waren inmiddels 7 maanden samen en alles ging perfect. Door omstandigheden was ik bij mijn schoonvader gaan inwonen, hij woonde er maar alleen met mijn vriend, dus waarom niet? We knapten ons kamertje op en maakte het mooi en gezellig.
Inmiddels waren we al een paar maanden gestopt met het gebruiken van een condoom en was ik al een tijdje terug aan de pil. Deze slikte ik trouw elke avond voor het slapen gaan, zo tussen 11 en 12 uur. Maar zelfs met de pil was mijn menstruatiecyclus heel onregelmatig. Soms was ik een week te laat of een week te vroeg, dus toen mijn ongesteldheid een week uitbleef had ik ook niks door.
Ik zat eigenlijk tussen werk in en ik had net een baantje gescoord in een ijskraampje bij een outlet winkelcentrum wat 5 minuutjes rijden met de auto was van waar ik woonde, het enige nadeel: dit was maar voor 3 maanden want het was een pop-up store. Maar goed, in die 3 maanden heb ik de tijd om iets anders te zoeken dacht ik, toch?
Ik had vrij en mijn schoonvader ging de volgende dag op vakantie dus die was bezig met het inpakken van zijn koffers en rende door het hele huis. Ik wilde me net gaan douchen toen ik in de spiegel keek op de badkamer en me opviel dat mn borsten wel ineens héél stevig en pijnlijk waren geworden. Maar ik was immers nog niet ongesteld geworden, dus dat zou betekenen dat het deze week er toch aan zat te komen. Tot dat ik zag dat er een gigantische ader over mn borst liep richting mijn tepel en ik dacht: “Huh? Dit heb ik nog nooit gehad”. Ik denk van alles altijd het ergste dus ik dacht meteen aan borstkanker, ja borstkanker. Deze stomme ziekte heeft mijn oma het leven gekost en mijn tante bijna ook. Dus bang ging ik op google searchen, maar er kwam niks tevoorschijn over borstkanker, wel over zwangerschap.
Dit kon toch niet? Ik had zelfs nog twee weken geleden een test gedaan op advies van mijn schoonbroer omdat hij me zo chagrijnig vond en zei “Giu je bent lui aan het worden! Je slaapt alleen maar en bent chagrijnig, ga maar een test halen want volgens mij ben je gewoon zwanger.” Na duizend keer uitleggen dat ik gewoon trouw mijn pil slikte en geen diarree had gehad of niet had overgegeven of iets dergelijks ben ik toch maar een test gaan halen en ja zie je wel! Negatief.
Oke, terug naar het moment in de badkamer. Na mijn google search die uitkwam op zwangerschap ben ik maar heel snel gaan douchen en met natte haren naar de kruidvat gereden om een test te halen, gewoon voor de zekerheid. Ik kocht een kruidvat huismerk test, want no-way dat ik weer €17 ging uitgeven voor een negatieve test die ik alleen maar ging doen om me gerust te stellen. Eenmaal terug thuis was mijn schoonvader nog van kamer naar kamer aan het rennen en had ik snel de badkamer in beslag genomen met mijn kruidvat tasje en een plastic bekertje. Ik plaste in het bekertje om vervolgens de test in mijn plas te steken voor 15 seconden. Ondertussen was ik mijn haren aan het fohnen tot dat ik een blik wierp op de test. Twee streepjes. Nee? Nee?! NEE. Dit kon niet!
Ik begon te zweten en een beetje te trillen, fuck en nu?! Ik rende naar onze kamer om daar de test op een veilige plek te leggen, waar mijn schoonvader hem niet kon zien. Toen ik de test veilig had gesteld stuurde ik mijn vriend een sms dat hij bij de kruidvat een clearblue test moest halen want in mijn ogen waren deze beter (duurder —> beter) ik weet dat dit onzin is maar op zo een moment is dat een van de dingen die je denkt!
Ca kwam thuis met de test en alweer had ik in een bekertje geplast en de test er in gestoken. Zenuwachtig dat we waren! In die 2 minuten dat we moesten wachten op de uitslag ging er vanalles door me heen.. “Maar we zijn pas samen” “wat zullen ze wel niet denken” “zou ik het weg laten halen?” “Wilt hij dat ik het weg laat halen?” “HOE GA IK DIT AAN MIJN OUDERS VERTELLEN?”
Na twee minuten zenuwachtig afwachten verscheen er op de test “zwanger 2-3 weken”
Ik keek hem aan, in shock. Ik kon niet huilen, alleen maar verstijfd staan. Ging hij nu bij me weg? Wil dit zeggen dat het over is? Dat ik hem kwijt ben?