Snap
  • Zwanger

Na controle, hoezo confronterend?!

Na 6 weken is het tijd voor mij nacontrole in het ziekenhuis. Een beetje benauwd en met veel tegen zin ga ik hier naartoe.

Bij binnenkomst viel mij gynocoloog met de deur in huis. Hij was zelf helaas niet bij de bevalling aanwezig maar had natuurlijk wel het bevalling verslag gelezen. En kon terug lezen dat er veel is mis is gegaan. Daarna gaf hij het woord aan mij. En tijdens het vertellen voelde ik al me verdriet en al me teleurstellingen. Maar ook voelde ik voor het eerst dat een dokter eindelijk een keer wel luisterde naar mij verhaal. En me ook kon uitleggen op een fatsoenlijke manier zonder moeilijke dokters taal waarom ik onder volledige narcose een keizersnede had gekregen. Maar het fijne van dit gesprek vond ik gewoon dat ik erkenning kreeg voor alles wat me overkomen is. En ook zelfs excuses dat ik het allemaal zo heb moeten meemaken. Helaas de zwangerschapsvergiftiging zit nog wel in me bloed en dat duurt ook nog wel een tijdje voor ik daar helemaal vanaf ben. En dan vanaf nu moet ik gaan proberen om alles omtrent de bevalling een plekje te geven zodat dat niet als een donkere wolk boven de geboorte dag van me kinderen hangt. Dat is wel het laatste dat ik zou willen. Maar dat gaat helemaal goed komen. Daar ben ik niet bang voor. Ik geniet elke dag van me kinderen en gelukkig hebben hun niks aan heel deze toestand overgehouden daar ben ik zo dankbaar voor. 

9 jaar geleden

Hallo Ladu, Dank jewel voor je reactie en je adviezen. Ik ben ook erg blij met de erkenning die er werd gegeven. Ik praat veel met mij man en me ouders over hoe alles is gegaan en dat is erg fijn moet ik zeggen. En hopelijk met de tijd zal alles een plekje krijgen ik moet hier nu doorheen maar met de juiste mensen en de juiste hulp om me heen kom ik er wel. Moet alleen geduld hebben en is niet altijd even makkelijk.

9 jaar geleden

Hallo Noya, Ik ben ook blij dat ik het zo heb kunnen bespreken. Zat er wel tegenaan te hikken om alles zo weer op te rakelen. Maar ben blij dat ik het gedaan heb. Zo kan ik het nu een plekje gaan geven.

9 jaar geleden

Fijn dat je ook erkenning kreeg in het ziekenhuis, vaak stuit je alleen op een botte muur, waar heb je het over? En dat dat plekje geven soms best lang kan duen, dat herken ik. Verwacht soms een flinke huilbui en accepteer dat ook gewoon maar van jezelf, dat mag best. Wat voor mij ook hielp, met mijn man of een andere aanwezige bij de bevalling alles nog een keer doorpraten. Er vervaagt zoveel door alles wat er gebeurt, en zeker als je onder volledige narcose bent geweest is het fijn om het 'gemiste stuk' weer in te kunnen kleuren. Sterkte

9 jaar geleden

Fijn dat je het zo met de gyneacoloog hebt kunnen bespreken!