Mommy to be!?

Een jaar geleden had ik nooit durven denken dat ik nu zou zijn waar ik ben.

Eerlijk? Dat was ook gewoon écht niet waar we mee bezig waren.

Deze zomer zouden we een paar festivals afschuimen en onbezorgd plezier maken.

Maar een paar maand later, begon ik vreemde dingen aan mijn lichaam te merken.

Ik had ineens zeer pijnlijke borsten en was s ochtends ook wat misselijk.

Ik had vast gewoon wat maagklachten door stress. Maar die borsten..

Het is mijn mama die een test is gaan halen nadat ik vroeg "waar je pijne borsten van krijgt.".

Ik heb 10x gezegd dat ze er geen moest gaan halen want dat ik NIET zwanger zou zijn.

Uiteindelijk dacht ik "ga maar halen, dan kan ik bewijzen dat ik gelijk heb". Maar ik had geen gelijk.. 2 streepjes. TWEE STTEEPJES!? Ik wist niet goed wat denken. Ik was zelfs blij? Maar dit stond helemaal niet op onze planning.

Onze relatie was (ookal kende we elkaar al een paar jaar) nog héél erg pril. En mijn vriend had nog een scheiding af te handelen. Like i said, niet precies onze plannen.

Met een heel bang hartje heb ik mijn vriend opgewacht toen hij thuis kwam.

Ik zei dat ik iets moest zeggen, maar hij niet boos mocht zijn.

Hij heeft tot 3 keer toe gevraagd of ik met zijn auto ergens tegen gebotst was. Haha.

Toen ben ik beginnen ratelen. Dat ik wist dat het niet de bedoeling was. Dat het normaal niet kon. Dat ik snap dat dit voor hem hard zou aankomen.

Ik was bang voor zijn reactie maar eigenlijk reageerde hij heel goed.

Hij heeft me vastgenomen en gezegd dat het gewoon heel snel is.

Maar heel vreemd, ook hij was wel blij. De dag erna hebben we samen een nieuwe test gedaan. Deze was nóg duidelijker..

Ik heb nog een aantal weken in de ontkenningsfase gezeten. 2 positieve testen, een bloedtest die ook duidelijk was, een eerste echo (op 6 weken), nog eentje op 10.. pas de echo van 12 weken gaf me echt het gevoel dat ik zwanger was. Gezien de situatie van mijn vriend hebben we het lang geheim gehouden. Alleen de dichtste familie wist het. Maar gezien mijn bescheiden buikje, gin dat ook. Op 24 weken hebben we het op sociale media gezet. Vanaf iedereen het mocht weten, is mijn buik pas beginnen groeien. Natuurlijk vind ik het jammer dat ik op deze manier het grootste deel niet heb kunnen genieten van het wondertje dat in mijn buik aan het groeien was. Ik heb mijn geluk lang niet met iedereen kunnen delen, maar het wás er wel. 

♡ en ons wondertje, het is het allermooiste wat me kon overkomen.