Moeder-code

Heerlijk he? Het is warm in Nederland. Wat warm?! Tropisch. Tropisch in ons kikkerlandje. Het journaal kan er een minutenlang item over maken en het is het dagelijks onderwerp van gesprek. Zelfs aan de Scheveningse kust is het niet koel te krijgen...

Ouderwetse gezelligheid op de stranden, groepjes mensen op handdoeken in het zand, mensen met ijsjes in de straten en dan waggel ik daar ook tussen. Rond, in een korte broek en wijde kimono. 

Ik hou echt van de zomer, maar met een zwangerschap van 37 weken in mijn buik en benen, is dit toch wel even "next level". Natuurlijk probeer ik mijn hoofd (en eigenlijk alles daaronder) koel te houden, maar doe dat maar even terwijl je achter je dreumes aan kan hobbelen. 

Ik heb het geluk dat ik niet te veel vocht vasthoud en dat mijn voetjes het geïmproviseerde voetenbadje in een kleine wasmand ook kunnen waarderen. 's Avonds verander ik helaas wel in een zwetende bal die tussen lakens ligt, die dan stiekem - tegen al mijn andere ideeën over de zomer in - een beetje aan het vragen is om een regenbui. Een kleintje dan.

Het leuke is, wanneer ik een stukje over staat loop, met mn bolle toeter, ik heel duidelijk lieve knikjes van moeders krijg. De vriendelijke glimlachjes van mijn buik naar mijn gezicht zijn bemoedigend. Als of ze zeggen: 'Ik ken het meid, zet hem op, zo te zien nog even, been there...' 

Even opvallend zijn de andere mensen die mij net zo hard voorbij lopen, soms met een zucht omdat hen de hitte ook allemaal te lang kan duren. 'Ja jongens, ik heb het ook warm!'

Daarom een kleine shout-out: 'Lieve moeders in de Haagse straten, jullie aanmoedigingen worden gezien en gewaardeerd! Dank jullie wel!'

Zomer in Nederland. Heerlijk, alleen laat voor mij de verfrissende onweer maar even komen. Heel even dan...