Snap
  • Zwanger

misselijk, misselijk en misselijk maar niet zwanger!!!!

Ik hoop dat ik met mijn blog vrouwen kan helpen die hetzelfde 'misselijke' probleem hebben. Ook is dit voor mij een stukje verwerking.

Bijna iedere vrouw weet dat misselijkheid hoort bij het zwanger zijn. Maar als je zwanger probeert te worden, en elke maand twee weken misselijk bent, is het op een gegeven moment echt niet leuk meer.

Vanaf het moment dat mijn man en ik getrouwd waren, was ik gestopt met de pil. We wilden heel graag kinderen. De eerste drie maand gingen voorbij en die verliepen enigszins normaal. Daarna begon voor mij de hel, die normaal alleen zwangere vrouwen kennen. Overgeven, overgeven en nog eens overgeven. In eerste instantie dacht ik dat ik zwanger was, en was ik zelfs al een klein beetje blij, ik was ook een week overtijd, en had al een test gehaald. Toen ik de test wou gaan doen, was ik net die ochtend ongesteld geworden. Daardoor verdween ook weer de misselijkheid. Na 2 weken kwam de misselijkheid weer, nu was ik wat terughoudender. Was het wel van een zwangerschap, het was dan wel al in een heel vroeg stadium. Meestal komt de misselijkheid pas vanaf een week of 6, maar goed niet verder over nagedacht en toen ik 2 weken later ongesteld werd ging ook de misselijkheid weer weg. 

Mijn werk ging er onder lijden, omdat ik me vaak niet kon concentreren, op de taken waar ik mee bezig zou moeten zijn.
Ik trok me terug uit het sociale leven (voor zover ik dat heb, ik ben een echte huismus), ik mijn omgeving waren al genoeg mensen met kinderen, en daar wilde ik niet mee geconfronteerd worden, zeker niet als ik zo misselijk was. Ook opmerkingen en gesprekken over kinderen deden erg veel pijn. Ik wilde zo graag, maar was alleen maar ziek en er gebeurde niets. 

Daarna was het elke maand hetzelfde verhaal, alleen werd de misselijkheid bij elke maand heftiger, totdat ik vlak voor ik ongesteld moest worden op een dag in elkaar zakte, omdat ik gewoon niets binnen kon houden. Toen ben ik naar de huisarts gegaan (dit was een vervangende arts, niet mijn eigen, omdat deze langdurig ziek was). Deze arts gaf aan dat ik nog geen 2 jaar bezig was met het proberen zwanger te worden, dus hij kon mij niet doorsturen naar een gynaecoloog. Als ik van de misselijkheid af wou, MOEST IK MAAR WEER BEGINNEN MET DE PIL!!!!! Echt daar ben ik bijna een week helemaal van slag van geweest. Hoe kan je als arts zoiets zeggen tegen een vrouw met kinderwens. Na 2 maand nog weer aangemodderd te hebben, was eindelijk mijn eigen huisarts weer terug, en ben ik direct bij hem langs gegaan. Deze wist mijn misselijkheidsprobleem wel op de juiste manier in te schatten, en stuurde mij door naar het ziekenhuis. 

De gynaecoloog vroeg aan mij, toen ik mijn probleem had uitgelegd, waarom ik niet eerder aan de bel had getrokken. (Oke, bedankt vervangende arts :-S). Ik had 2 opties volgens de gynaecoloog, de eerste was uitzoeken waar de misselijkheid vandaan kwam en dat proberen de misselijkheid in te dammen, maar dan mocht ik in die periode niet zwanger worden. De tweede optie was, mij doorsturen naar een fertiliteitskliniek, om mij te helpen zwanger te worden. Heel vaak is het zo, dat je na een zwangerschap minder last hebt van symptomen rond je eisprong en menstruatie. Hoewel ze de keus bij mij neerlegde gaf ze ook aan, dat zij mij zou aanraden om voor de tweede optie te gaan.

Uiteraard ben ik voor de tweede optie gegaan. Ik had een nogal grote kinderwens, anders was ik hier echt niet al zolang mee door gegaan. Ik was ondertussen al zo'n anderhalf jaar iedere maand twee weken misselijk. Nadat ik mijn beslissing met de gynaecoloog had gedeeld, heeft zij voor mij de verwijzing uitgeschreven om met een project te beginnen, waarmee mijn kinderwens misschien wel in vervulling zou kunnen gaan. 

Ik hoop dat ik met deze blog iedere vrouw met hetzelfde probleem kan helpen, om toch eerder naar een arts te stappen (wacht vooral niet, totdat je in elkaar zakt). Denk niet dat het geen nut heeft, om je zorgen met een specialist te delen, vraag gewoon om een afspraak met een gynaecoloog, ook als je huisarts hier niet achter staat is hij of zij wel verplicht jouw medische probleem serieus te nemen, en zo goed mogelijk onderzoek te doen. Dus dat betekent ook dat hij of zij je door moet sturen naar een gynaecoloog als jij je daar beter bij voelt.

Verder is deze blog voor mij een stukje verwerking en afsluiting van een voor mij heel heftige periode. Ik ben begonnen met het begin van de hele periode, omdat ik niet goed weet hoe de reacties op mijn verhaal zullen zijn.

4 jaar geleden

Hoi hoi! Vraagje, ik ben jou blog aan het lezen, en het eerste wat door mijn hoofd heen gaat is, was is nu uiteindelijk de reden van jou misselijkheid? Daar ben ik wel erg nieuwsgierig naar eigenlijk. Groetjes

8 jaar geleden

Ik hoop dat voor jou het bezoek aan de gynaecoloog ook het gevoel geeft dat je eindelijk serieus genomen wordt. Dat had ik in ieder geval wel. Daarvoor had ik het gevoel dat de arts dacht dat ik me maar aanstelde. Gelukkig nam mijn eigen huisarts me wel serieus, hij is degene geweest die mij ook door heeft gestuurd.

8 jaar geleden

Herkenbaar... vooral het stukje over jouw huisarts. De mijne wilde me ook niet doorsturen een jaar na de miskraam. Ben wel twee keer bij hem geweest. Precies een jaar na de miskraam ben ik nog één maal heen gegaan en toen kreeg het antwoord dat ik ook wel eerder heen had gemogen. Affijn. Ik ben inmiddels bij de gynaecoloog geweest en heel toevallig sinds ik wist dat ik naar de gyn mocht niet meer ongesteld geweest, maar ook niet zwanger...