Mijn negen-maanden-dagboek

Juist hierom dacht ik: Laat ik eens een blog wijden aan mijn 9 maanden van zwanger zijn. Nu weet ik nog redelijk veel, al zijn bepaalde dingen me ook al ontglipt. We beginnen gewoon bij wat we nog weten. 

Maand 1 (26 augustus - 26 september)

In maand 1 ben je dan opeens zwanger. Je doet een test en eigenlijk ben je dan maand 1 alweer voorbij. Je bent opeens al 4 weken zwanger. Huh? Heb ik wat gemist. Nee, zo krom zit het in elkaar. Eigenlijk kun je dus ook wel zeggen dat een vrouw 8,5 maand zwanger is. Want die eerste twee weken, die zijn gewoon een cadeautje. 

Maand 2 (26 september - 26 oktober)

Wat een spanning, wat een blijdschap. We zijn zwanger en ook nog eens heel erg snel. Dit is wat we heel graag wilden, maar het was ook wel even heel erg 'eng' toen het ook echt zo bleek te zijn. Al snel vertellen we het aan alle opa's en oma's. We zijn trots, we willen het heel graag kwijt. Ik ben zelf vooral moe en heel af en toe wat misselijk. Vol trots begin ik aan Moeders voor Moeders. Hier kom ik in 'Maand 4' nog even op terug. We hebben een eerste echo gehad bij een echocentrum. Tijd om het alle broers en zussen ook vast te vertellen!

Maand 3 (26 oktober - 26 november)

De termijnecho, wat bijzonder! Was ze de vorige echo nog een kleine garnaal, nu ligt ze heerlijk te bewegen en heeft ze alle basisvormen van een klein mensje. Een traantje is me dan ook wel ontglipt. Op 26 mei kunnen we onze kleine spruit verwachten (soort van). Ik voel me nog steeds goed. Nog wel erg moe, maar gelukkig kan ik nog lekker een middagdutje doen af en toe. Ik neem het er even van. Op het werk worden de collega's ook ingelicht. Helaas kan ik mijn huidige functie niet blijven uitoefenen wegens teveel risico's, dus word ik op kantoor geplaatst. Van 4 dagen in de week groepswerk naar 4 dagen in de week kantoor is wel even wennen.

Maand 4 (26 november - 26 december)

Energie: het begint weer te komen! Wat fijn. Ook dat buikje begint eindelijk vorm te krijgen. He he.. mag het een keer, komt ie maar niet. De blauwe flessen van Moeders voor Moeders komen me ondertussen wel wat de strot uit. Het is een goed doel, absoluut! Toch was ik blij toen ik de 16 weken aantikte en de laatste bussen op de stoep mocht achterlaten. En dan het meest bijzondere van deze maand; de geslachtsbepaling. Ons voorgevoel klopte als een bus. Je bent een klein MEISJE. En iedereen mag dit weten :)

Maand 5 (26 december - 26 januari)

Het mooiste van deze maand was om jou weer opnieuw te zien. De 20 weken echo hadden wij in het ziekenhuis. Een zogenaamde GUO. Uitgebreid wordt er naar ons kleine meisje gekeken. Alles zit erop en eraan. Wat ben je al volmaakt zeg. Nog even vragen we na of er nog steeds een meisje in mijn buik zit. Je weet het natuurlijk maar nooit. Dit is wel het geval. Vanaf nu gaan we dus ook heerlijk spulletjes kopen. Meisjeskleding en natuurlijk oriënteren op de babykamer. Zo leuk allemaal!! 

Maand 6 (26 januari - 26 februari)

Het gaat snel opeens. Mijn buik begint nu echt te groeien en ik begin de ongemakken te ervaren. Ik kan geen lange stukken meer wandelen. Mijn buik gaat dan steken. Dit stopt pas als ik echt stil blijf staan. Niet handig als je nog 20 min. van huis verwijderd bent. Gevolg: ik loop regelmatig in het tempo van een oud omaatje door de stad heen. Maar het doet me niks, ik ben zwanger dan mag dat! Helaas volgen ook al snel de harde buiken. Af en toe doen we het iets rustiger aan. De babykamer is ook uitgezocht en al zo goed als klaar. We zijn super blij met het resultaat. En misschien nog wel het meest bijzondere: ik voel de kleine dame eindelijk duidelijk schoppen. Gezellig!

Maand 7 (26 februari - 26 maart)

Oei, ik groei. Maar nu echt! Wat leuk, bijzonder, maar soms ook wel ongemakkelijk. De kilo's vliegen er ook aan. Ik zit onderhand op zeker 12 kilo in de plus. Maar gingen de laatste maanden niet het snelst qua aankomen? Help, dat wordt nog wat. Collega's op het werk zijn ondertussen bevallen van hun kindjes. Oeh, dan begint het toch wel even te kriebelen. 's Avonds op bed hebben we altijd even een momentje dat we hopen op schopjes. Papa en mama leggen de handen op mama's buik en meestal reageert ze gelijk. Wat een ontzettend bijzonder gevoel blijft dit toch!

Maand 8 (26 maart - 26 april)

Het schiet op. De laatste loodjes. Nog even werk afmaken en dan is het zover; 11 april is mijn laatste dag. Hallo zwangerschapsverlof! Dacht ik eerst nog: "Wat moet ik met de tijd aan?", nu kijk ik er ontzettend naar uit. Lekker even niks, rust! Ik ben ondertussen mooi rond en dat wordt best zwaar. Ik wordt steeds nieuwsgieriger naar hoe dat kleine wezentje in mijn buik eruit zal zien. We hebben een voorlichtingsavond over de bevalling. "Deze wee komt nooit meer terug" Het galmt nog door m'n hoofd. Hou toch op, daar ga ik echt niet aan beginnen! We moeten er nog om lachen. Na de voorlichting weet ik één ding zeker; we gaan het proberen zonder pijnbestrijding. Alle nadelen hiervan wil ik liever ontwijken. 

Maand 9 (26 april - 5 mei)

Deze maand zou moeten lopen tot 26, maar niets is minder waar. Ik voel al wel dat ik echt weinig ruimte meer heb voor onze kleine meid. Ik ben ondertussen 16 kilo aangekomen. We krijgen een groei-echo. De verloskundige verwacht een groot kindje. Toch lijkt het vanuit de echo mee te vallen. Ze is al mooi ingedaald, maar ondertussen voel ik haar nog steeds behoorlijk bij mijn ribben en maag. Ik ben klein van stuk, dus helaas is er gewoon niet meer ruimte. Op 4 mei heb ik een 'babyshower', verrassing!! Ik ben dan 36+6 weken. We hebben een heerlijke dag gehad met vriendinnen en later ook met alle heren erbij. En uitgerekend deze avond breken mijn vliezen! Met 36+6 is mijn bevalling volgens de verloskundige officieel begonnen. Wie had dat gedacht. Ik heb er geen moment op hoeven wachten. De datum werd geen 26 mei, maar uiteindelijk is onze mooie dame op 5 mei geboren. En daarmee kwam mijn zwangerschap tot een mooi einde. Een zwangerschap waar ik er zo nog één van wil ervaren.