Mijn 'naam' dilemma vs hun ellende

'O nee, alsjeblieft zeg!', denk ik luid in mijn hoofd, ondertussen zeg ik 'schatje, ik denk dat deze naam niet echt bij ons kindje past'. Bij het bedenken van namen vervalt hij steeds weer in twee categorieën, namelijk; één of andere kakkerige aristocratische Franse Disney naam of (het spijt me zeer) van die foute goedkope Topper   namen. Iets waar ik ons beide niet persé in zou schalen. Van de andere kant vind hij mijn namen te 'hippie' of gewoonweg te 'raar'. Nou dat vind ik anders al beter bij ons passen dan een kind wat bijna verdoemt is tot het vanaf de geboorte dragen van grote gouden hoepel oorbellen met geblondeerd permanentje en een net te lichte lipstick met een donker randje erom heen. 

Maar goed, dat is mijn dilemma; soms komen we nader tot elkaar en heb ik hoop. Soms denk ik dat we een naamloos kindje krijgen. 

Ik zie de actie 'een blog schrijven voor Hands of our girls en hoewel ik serious request al snel associeer met ene Giel (niet mijn meest favoriete bekende persoon) verdiep ik mij in het goede doel. Seksueel misbruik in oorlogsgebieden. Ok, ik probeer me in te leven, wat niet te doen is, maar goed daar ben je dan; misschien ook wel zwanger, in een oorlogsgebied. Op zich al niet zo'n plezante situatie is. Je krijgt te maken met verkrachtingen, angst, verdriet. Misschien heb je geen hoop meer? Ik weet niet of jij je ooit bezig houdt met het 'bedenken van een naam voor je kindje'. Dat zal niet jou dagelijkse dilemma zijn. 

Als verpleegkundige zou ik het liefst naar je toe gaan, je ter plekke helpen. Maar ik weet dat dat nu nog niet zal gebeuren. Uiteindelijk ben ik ook maar een egoïstisch wezen en hoop in de eerste plaats dat ik mijn eigen kleintje een mooie wereld kan bieden. Maar heel misschien, met een hele kleine donatie, door het schrijven van van een blogje op mama plaats, kan ik je wel een heel klein beetje toekomst geven. Of in ieder geval hoop.

Ondertussen denk ik weer verder over een naam. Ik zag ooit een documentaire op Discovery dat er culturen in Afrika zijn, die hun kind vernoemen naar het eerste wat ze zien zodra ze buiten hun huis stappen. De mooiste namen kwamen eruit voort 'Bloesem', één of ander mooi hertje enz. Zou dat bij jullie ook zo werken? Ik kijk nog even naar buiten, de dingen die ik zie zijn; een eikenboom, de straat, een auto en de tweekapper van de overburen. Ik denk niet dat het zo zou werken in Nederland.

Wij komen er in ieder geval wel uit, we houden van elkaar en ons kindje wat komen gaat, het is in eens niet zo'n dilemma meer.