Mijn kleine wonder is niet meer (Miskraam)

Soms loop ik weer naar zolder. Naar de doos die in een hoekje weggestopt staat. Vandaag is het weer zo een dag. Deze week zou ik jouw mama zijn geworden, überhaupt mama zijn geworden. Zwanger raken op een natuurlijke manier zou namelijk zeer moeilijk voor ons zijn en de gynaecoloog had ons voorbereid op het medische traject. 

Toch zwanger! Wauw wat een wonder! Wat een geluk. Samen met mijn vriend zijn we helemaal in de wolken. Het gevoel van blijdschap is niet te verwoorden. De vlinders in onze buik groeien met de weken die verstrijken en alle zwangerschapskwaaltjes zijn met liefde welkom (ookal ik extreem misselijk ben en de hele dag moet overgeven, ik heb alles over voor dit kleine wonder)

Ik ga niet meer werken met chemische middelen en tillen doe ik tot 10 kg en niet zwaarder. Collega's hadden het meteen door. Dat kon niet anders, van altijd alles zelf doen was ik ineens veranderd naar wil je mij helpen. Overal feest. Wat was iedereen blij voor mij! Ze wisten immers van onze vruchtbaarheid issues af  (Ik ken geen schaamte of zo iets...)  

Week 6 van de zwangerschap. ik heb last mijn buik en WTF..... er zit bloed in mijn onderbroek! Bij de verloskundige waar ik eerder die week alvast een eerste afspraak heb gemaakt voor een echo in week 10 ben ik niet welkom. Het is normaal dat sommige vrouwen bloed verliezen tijdens het begin van de zwangerschap. maak je maar niet druk. Oke.... Niet druk maken. 

Er is echt iets mis! Ik voel het! Helaas is de verloskundige zeer zeker van haar zaak. Week 7 en nog steeds bloedverlies, maar ik moet mij niet druk maken, er is niets mis en nog steeds niets vreemds aan de hand. Ik mag gelukkig wel over 2 weken (9 weken zwanger dan) vervroegd langs om te kijken of alles goed zit. 

Week 8 en nog steeds bloed verlies.. Ik ben nog steeds niet welkom bij de verloskundige want ik hoef nog maar een weekje te wachten en omdat ik geen buikpijn heb en alleen bloedverlies heb bij inspanning is er niets aan de hand volgens haar. Ik hoef mij echt niet druk te maken. Oke... Maar ik wil weten waar ik aan toe ben! En dus via de huisarts kon ik terecht bij de gynaecoloog. Op de echo was een klein visje te zien met een hartje!!!! OMG de verloskundige had gelijk, ik hoef mij niet druk te maken alles is goed! Dit moet gevierd worden met onze vrienden en natuurlijk vertelde mijn vriend zeer trots dat hij papa zou worden. Wat was hij trots en wat was ik in de wolken, alles was goed, het bloedverlies was loos alarm.  

Het bloedverlies wordt meer! En wat een pijn..... Nog meer pijn.... Het komt om de 2 minuten en houd 1 minuut aan. Wat is dit?? Ik bel de verloskundige even, het is nog precies ff voor 5 uur in de middag. Owww..... bel je hiervoor je hebt alleen maar een miskraam. Miskraam? Hoor ik haar dit goed zeggen... Miskraam? Ach mevrouw, doe niet zo verbaast heel veel vrouwen krijgen een miskraan. Ja het doet even pijn maar met een uurtje is die pijn weg en dan kunt u nog 2 weken blijven bloeden. Uhm.. Oke..... Ik heb dus een miskraam........ 

2 uur later, 19:00 uur. De pijn blijft wordt nog steeds erger. Wat een pijn. nog steeds om de 2 minuten 1 minuut vreselijke krampen. Wat een pijn. Maar ik moet nog even doorzetten. 20:30 uur, ik kan niet meer, Dit klopt niet het zou maar even een klein beetje pijn doen zei ze. Ik ga de verloskundige bellen. 'Op dit moment is onze praktijk gesloten' Oke, Niet bereikbaar, logisch het is avond. Ik zet gewoon nog even door. Onze beste vriend google raadde paracetamol aan. En dus 2 paracetamol erin en doorzetten, ik kan dit. 

22:30 uur De pijn blijft komen, en wat een hoop bloed.. Wat moet ik nu toch, is dit normaal? Ik zet nog even door. 23:00 uur nog 2 paracetamol en ik ga maar proberen wat te slapen. Maar wat een pijn. Ow wat een pijn. 1 uur snachts. Ik ben toch even in slaap gevallen, maar de pijn is nu nog erger dan eerst. Wat zijn dit? Mijn beste vriend google zegt bij om de 2 minuten pijn: weeën. Weeën? Met 9 weken zwangerschap? Klopt dit.... Nog meer paracetamol en misschien dat een warme douch even helpt. 3:00 uur. Hysterisch maak ik mijn vriend wakker. Ik ga 112 bellen, ik trek het niet meer. Het doet zo veel pijn dat ik niet meer weet waar ik het moet zoeken. Het bloed blijft er ook maar uitstromen dit klopt toch niet... Na een knuffel, warme kruik en kop thee heeft vriendlief mij gesust. Want wat zou de ambulance of het ziekenhuis voor mij kunnen betekenen, ik heb een miskraam, ja hij heeft gelijk. Ik moet gewoon nog even doorzetten. Om 8 uur bel ik meteen de verloskundige. 'Mevrouw u moet zich niet zo aanstellen, U was maar 9 weken zwanger. Er zijn veel vrouwen met een miskraam en het doet gewoon even pijn. Al die andere vrouwen kunnen het ook aan, waarom belt u hiervoor steeds. Uh oke. Ik stel mij dus schijnbaar aan en het zijn geen weeën, want dat kan niet met zo een korte zwangerschap ik moet me echt niet aanstellen.. Maar waarom kan ik het ineens niet meer aan dan... Ik ben altijd een harde.. Oke, Ik zet door en ga stoppen met aanstellen. 

Na nog een dag zo ontzettend veel pijn en bloedverlies, toch nog maar een keer de verloskundige bellen. Mevrouw uw heeft gewoon een miskraam..... Omdat u zo ongerust blijft en steeds belt kunnen we wel even een afspraak maken om te kijken of alles eruit is, Dat stelt u misschien wat gerust. Wat de pijn betreft moet u gewoon een paracetamolletje nemen, het zijn gewoon wat menstruatie krampjes. Oke. Nog even doorzetten ik heb een afspraak kunnen maken voor over 2 dagen. eerder had de verloskundige geen plek. En ik moet echt stoppen met aanstellen. Heb ik dan echt zo een lage pijngrens??? 14:00 uur smiddags.. Ik trek het echt niet meer. Ik heb nu al zowat 3 dagen (bijna) onophoudelijk om de 2 minuten pijn, ik ga de dokter bellen. Misschien dat iets sterkers dan paracetamol helpt. Na een hysterisch huilend gesprek met de assistente ben ik per direct welkom bij de huisarts. Die bevestigd dat dit niet normaal is. Ik heb te veel bloed verlies en de hoeveelheid pijn en de lengte van de pijn doet vermoedde dat er toch iets niet klopt. Ik mag per direct door naar de gynaecoloog. 

Wat een hell wachten in een wachtkamer vol met zwangere vrouwen terwijl ik net ons kleine wondertje heb verloren. Ons mooie trots waar we al zoveel plannen voor hadden. 

De gynaecoloog bevestigd mijn gevoel. Ik heb toch lichte weeën omdat er stolsels zo groot als een vuist in mijn baarmoeder zitten. Mijn lichaam probeert de opening groot genoeg te maken, zodat deze stolsels eruit kunnen. Het vruchtje ben ik inmiddels al verloren en hij verwacht dat de pijn nog 1 dag aan zal houden, aangezien het allemaal bijna erdoorheen past. Ik krijg zwaardere pijnstilling en bloedremmers voor het weekend. Als ik morgen nog steeds zo erg bloed als nu moet ik die innemen omdat ik te veel bloed verlies. Maandag wordt er nog een nieuwe echo gedaan, om te controleren of alle stolsels uit mijn lichaam zijn gewerkt en ter controle of de pijn weer naar een normaal menstruatie krampje is gezakt.... 

Gerustgesteld en eindelijk wetend wat er allemaal met mijn lichaam gebeurd vertrek ik naar huis. Nooit meer ga ik naar die verloskundige! Mijn dank ik groot aan de huisarts en gynaecoloog. 

En aan iedereen die een miskraam mee maakt of heeft meegemaakt. Je stelt je niet aan. Iedereen ervaart het anders en dat mag! Het doet pijn, geestelijk en lichamelijk en als je het niet vertrouwd altijd bellen! De verloskundige moet je serieus nemen en doet ze dit niet, dan op zoek naar een ander. Het is niet even zomaar een miskraam.....