Mijn ervaring met de Vlokkentest

De voorbereiding:

Ik lees de bijgevoegde folder. 2 uur voor de ingreep niet meer plassen. 2 uur!? Hoe dan? Als je zwanger bent een hele opgave kan ik je vertellen. Vooral omdat dit dan die roze olifant is waar je niet aan mag denken.. Pff

En dan is het zover. De dag van de vlokkentest. Ik ga 2x plassen, heb zelfs m'n wekker gezet op het tijdstip dat ik voor de laatste keer mag plassen.. 

Ik durf niets meer te drinken. Ik ben zenuwachtig. Buikpijn van de zenuwen. Zou het pijn doen? Gaat alles wel goed?

Daar gaan we dan.. ( Als je geen verdere details wil weten over de ingreep, zou ik hier stoppen met lezen ;)) 

In het ziekenhuis poging 1

We zijn veel te vroeg uiteraard. Dus mag ik nog langer wachten. We worden binnen geroepen. De verpleegster zegt; schik niet, er staat een heel team klaar. En inderdaad er zijn staan 2 verpleegsters, 1 verloskundigen en nog een gynaecoloog in de ruimte te wachten. 

Er staat een stoel klaar waar je ook bevallingen in kunt doen. Met beugels waar je benen in mogen. Gezellig. 

De verloskundige vraagt of ik nog vragen heb? Nee. Niet echt ik heb de folder gelezen en die was heel duidelijk. Ik mag naar een aparte ruimte om me om te kleden. NIET PLASSEN HÉ! Roept iemand vanuit de andere ruimte. Haha er is een toilet in de ruimte waar ik me aan het uitkleden ben.

Ik ga in de stoel liggen. Hup benen in de beugels en proberen te ontspannen. Haha makkelijker gezegd dan gedaan. Het personeel is heel lief en rustig. Ze kondigen alles aan wat ze gaan doen voor ze het gaan doen. Eerst word ik beneden schoongemaakt en daarna smeren ze jodium erop. 

Ik krijg een flinke kwak gel op m'n buik en met de echo kijken we naar de baby. Die zwemt vrolijk rond.

Ik krijg een eendenbek ingebracht, valt me reuze mee, en wordt er een buisje ingebracht die de weg zoekt naar de baarmoedermond. Het trekken aan de baarmoedermond is even vervelend. Dit doen ze met een tangetje. Helaas komen ze met het buisje niet ver genoeg. Ze komen niet tot in de baarmoeder waardoor ze geen vlokken kunnen afnemen. Mijn blaas is niet vol genoeg. En m'n baarmoeder ligt wat gekanteld. 

Ja hoor, dat heb ik weer, het zal ook wel eens een keer gaan zoals het moet. Dus we stoppen ermee zegt de gynaecoloog. We proberen dadelijk weer opnieuw. We willen geen risico lopen dat de baby er last van gaat krijgen. Ik mag nog wat gaan drinken en even bloedprikken en dan terug komen. 

Na een halve liter spa blauw en wat rondlopen in het ziekenhuis, begin ik m'n blaas toch wel te voelen. Al dat geduwd en getrek bij poging 1 heeft natuurlijk ook niet echt meegeholpen. We zitten weer in de wachtkamer. Ik houd het bijna niet meer. Ik moet plassen.

Dan komt de verpleegkundige langs. Jullie zijn zo aan de beurt hoor, gaat het nog? Ja, nog net.. Haha.

Ik spreek tegen m'n man uit dat ik toch echt hoop dat het nu lukt. Ik wil niet nog een derde keer die toestand daar beneden. 

Poging 2

Als ik binnenkom zegt de gynaecoloog meteen; als het me niet bevalt (als je blaas niet vol genoeg is) ga ik geen risico lopen en plannen we je in voor volgende week. nou.. lekker dan..

Ik ga weer naar de kleedruimte en doe m'n kleding uit. Hup in de stoel, benen in de beugels. Kwak. Koude gel. Baby zwemt vrolijk rond. Daar gaan we.

Deze keer voelt het niet fijn. Ze komen er wel doorheen, maar moeten een soort bochtje maken waardoor het wat pijnlijker is. Vervelend gevoel. Soort krampen. Dat gepor. Het voelt alsof iemand constant op je volle blaas duwt. Omdat de gynaecoloog aan haar 2 handen niet genoeg heeft ( door het bochtje denk ik?) en er niet goed bijkomt schakelt ze de hulp in van haar collega. Met z'n 2e lukt het wel. Ik hoor een soort zuig geluid ( daarmee wordt het materiaal opgezogen?). En even later ben ik gelukkig klaar.

**Ik heb niet alles helemaal meegekregen omdat ik op m'n ademhaling moest blijven letten. Ik vertel ook alleen maar mijn ervaring. Het kan dat het bij jou anders gegaan is. **

Nadat de eendenbek uit m'n vagina gehaald wordt voel ik opluchting. En geen druk meer op m'n blaas. Ik vraag of alles nog okay is met de baby. De verloskundige kijkt nog eens met de echo. De baby heeft er niks van gemerkt zegt ze. Beweegt nog prachtig. Gelukkig!

Bloedverlies is heel normaal na zo'n ingreep. Het mag echter niet meer zijn dan een menstruatie. Ook krampen kunnen "normaal" zijn. Mochten ze echt aanhouden dan moet ik de verloskundige bellen.

We gaan naar huis. Nu is het wachten op de uitslag.. Die kan een aantal weken duren. Ik moet 24u rustig aan doen. De rest van de week geen zware lichamelijke handelingen doen. Ik werk in de kinderopvang, dus mijn collega's mogen al het zware werk doen deze week.

Ik kruip thuis lekker in bed, val zo in slaap. Pff dat hebben we gehad. De rest van de dag kijk ik wat series. M'n 2 jongens komen nog even kijken hoe het met mama is en vertellen over hun dag. ♥️