Mijn eerste zwangerschapskleding kopen.

En dan nog maar even een verhaal uit de categorie gênant, omdat ik er nog zoveel van heb;

Het verhaal van die keer dat ik voor het eerst zwangerschapskleding ging kopen.

Ik was ongeveer 5 maanden zwanger van mijn eerste, had nog nauwelijks een voor de buitenwereld herkenbare zwangere buik, maar mijn broeken zaten echt niet lekker meer. En ik had ook nieuwe bh's nodig, want mijn borsten bulkten over de rand. Oftewel; ik voelde me op en top zwanger en keek enorm uit naar deze middag, samen met mijn moeder. Het beloofde een heerlijke verwendag te gaan worden. We konden het natuurlijk ook niet laten om overal tussen de babykleertjes te kijken. "Oooh mam kijk nou, dit is toch schattig?", "oooh en kijk die schoentjes nou, zal hij echt zulke kleine voetjes hebben?", enz. Lastig om keuzes te maken en welke maat moet je nou eigenlijk nemen.. In die winkel met (hele dure) babykleertjes liep een verkoopster met een baby'tje op haar buik in een draagzak. Ze zag er zo gelukkig uit, zo trots. Ik vond het prachtig om te zien. Dacht ook gelijk dat zo'n draagzak vast ook iets voor mij zou zijn. Heerlijk de hele dag je kindje dicht tegen je aan (achteraf bleek ik dat dus vreselijk te vinden trouwens, ik wilde weer gewoon kunnen bewegen zonder extra gewicht aan me te hangen!). Maar het blijft een prachtig plaatje om te zien; een moeder met haar baby in de draagzak.

Na deze toch veel te dure winkel liepen we verder naar zo'n grote kledingzaak die in heel de wereld te vinden is waar ik de naam niet van ga noemen, maar iedereen kent het. Daar bleek ook een positiekledingafdeling te zijn, kleintje maar in verhouding, maar wel heel betaalbaar. Dus hier zou ik vast mijn slag gaan slaan! Het is wel even zoeken naar wat goed zit, waar nog extra groeiruimte in zit en ook nog bij je past qua stijl. Je wil toch graag een beetje jezelf blijven, niet meteen al veranderen in een suffe moederkoek. Maar ik genoot er enorm van, heb geloof ik alles wel aangepast! Mijn moeder kwam ook steeds weer met nieuwe opties aanzetten en elke keer als ik iets aanhad zei ze weer hoe mooi ze me vond en hoe prachtig het me stond. Ze ging nog even een kleinere maat voor me halen van die ene jurk toen ik ineens bruut uit mijn heerlijke bubbel gehaald werd door de snerpende stem van een oudere vrouw die voor haar dochter in de rij stond te wachten. "Zeg jongedame, ben je nou klaar hier?! Je staat al een hele tijd het enige pashokje hier op de zwangere afdeling bezet te houden en je bent niet eens zwanger!".

Ik zakte wel een meter de grond in.. Mijn hele euforische gevoel van die dag droop met de staart tussen de benen weg. Met een knalrood hoofd stamelde ik verongelijkt dat ik eigenlijk wel zwanger ben.. De vrouw dimde in en stamelde iets terug wat leek op sorry. Ik paste de jurk nog even aan die mijn moeder nog voor me gehaald had, vond het ineens totaal niet meer staan. Vond het ineens ook totale onzin dat ik überhaupt nu al zwangerschapskleding aan het passen was. Trok gauw mijn eigen kleren weer aan en liep naar buiten.

Daar vertelde ik verdrietig aan mijn moeder wat er gebeurt was, die troostte me en zei dat de beste mevrouw duidelijk gewoon niet goed genoeg gekeken had. We moesten eerst maar even wat lekkers gaan eten met een kopje warme chocolademelk met slagroom erbij, daar vond ze het sowieso wel tijd voor.

En terwijl ik van de slagroom zat te snoepen en we samen de babykleertjes bekeken die we die dag al gekocht hadden groeide mijn euforische bubbel ook weer een beetje. Ik ben echt wel zwanger! En deze kleertjes gaan straks echt gedragen worden door het kindje wat écht wél in mijn buik zit.

Al met al was het toch een hele fijne middag en s'avonds heb ik de zwangerschapskleding gewoon via internet besteld. hah!