Mijn angst om te bevallen, bevallen in coronatijd en een gbs bacterie deel 2

In een vorige blog vertelde ik over mijn tweede zwangerschap en hoe de bevalling verliep, het was een zware bevalling, geen gekke complicaties, maar wel een bevallig waar ik mezelf totaal verloor.. ook na de bevalling en kraamtijd duurde het nog een lange tijd voordat ik alles kon accepteren en mezelf weer was.

Ik wil jullie nu vertellen over hoe mijn 3de zwangerschap is verlopen.

November 2019, 1 maand nadat ik gestopt was met de pil hadden we al een positieve test, wauw, zo snel, maar super blij dat het ons weer zo snel is gegund. Leuk sinterklaas cadeautje voor de opa's en oma's, nog een mooi wondertje op komst.

In week 6 begon de misselijkheid, zo vreselijk misselijk dat ik vanaf dat moment niet meer kon werken tot aan de bevalling. Ook deze zwangerschap veel complicaties, de zwaarste zwangerschap so far, al vanaf week 15 bekken pijn. Ook begonnen al vroeg de harde buiken, zo pijnlijk dat ze af en toe op weeën leken, nadat ik dit bij de verloskundigen aangaf, zei ze goed rust te pakken, bij week 30 gaf de verloskundige aan dat ze het verstandig vond om toch even urine in te leveren bij de huisarts. Zo eigenwijs als ik ben heb ik dat 2 weken uitgesteld, nadat ik de urine toch nog had ingeleverd werd ik na nog geen half uur terug gebeld door de huisarts met de mededeling dat ze eiwit en bloed in de urine hadden gevonden en dat ik dit moest doorspelen naar mijn verloskundige. Uiteraard ben ik gelijk gaan googlen, kwam ik terecht bij zwangerschapsvergiftiging of pre-eclampsie. Niet bepaald de dingen die je wil lezen... gelukkig had ik die dag een afspraak staan bij de verloskundige, nadat ik alles had verteld vertelde ze dat dit vaker voor kan komen maar dat dit niet gelijk zwangerschapsvergiftiging of pre-eclampsie moet zijn, en aangezien mijn bloeddruk verder goed was, ging ze hier niet vanuit. De urine is op kweek gezet en de uitslag zou ik 3 dagen later telefonisch ontvangen van de huisarts.

Uiteindelijk na 4 dagen werd ik gebeld door mijn huisarts, met de mededeling dat er GBS of ook wel streptokokken B was aangetroffen. De ‘groep B streptokok’ is een bacterie. Zwangere vrouwen hebben deze bacterie soms in de vagina. Dat kan meestal geen kwaad, maar een klein aantal baby’s wordt ernstig ziek door een infectie met deze bacterie. Die infectie heet de ‘groep B streptokokkenziekte’ (GBS-ziekte).

Na 2 bevallingen in het ziekenhuis wilde ik deze keer super graag thuis bevallen, mede door de corona vond ik het een prettiger idee om thuis te bevallen maar ook omdat ik zo vreselijk bang was voor de bevalling. Helaas vanwege de gbs was dit alles niet meer mogelijk en moest (nouja het blijft natuurlijk een advies) ik in het ziekenhuis bevallen met antibiotica, om het risico nog kleiner te maken dat de gbs bacterie ook bij onze kleine zou komen.

Samen met mijn verloskundige besproken dat we in het zmc de bevalling zouden doen, wel moest ik zelf voor gesprek naar de gynaecoloog omdat de antibiotica toediening via het ziekenhuis moet. Omdat de misselijkheid aan hield en mijn lichaam begon te protesteren heb ik het tijdens het gesprek ook over een inleiding gehad. Aangezien mijn vorige bevalling maar 2 uur en 3 kwartier heeft geduurt, was de kans groot dat het dit keer ook snel zou gaan.  Zodra ik zou gaan bevallen  moest ik gelijk de eerste gift antibiotica toegediend krijgen, en na 4 uur een tweede gift, vanaf dat was ik volledig gedekt. De kans dat ik dat zou halen was natuurlijk klein.. vandaar dat ik een inleiding wilde zodat ze voor de bevalling al de 1ste gift konden toedienen.

Hiermee ging de gynaecoloog tot mijn verbazing akkoord, en dat met 40+2 ( normaal leiden ze pas met 41 weken in) wel had ik tijdens het gesprek heel duidelijk aangegeven dat ik echt wilde dat mijn eigen verloskundige mijn verdere bevalling zou doen (de vorige 2 bevallingen heeft zij ook gedaan), hiermee ging ze ook akkoord. 

Maar nadat mijn verloskundige contact had opgenomen met de desbetreffende gynaecoloog werd er ontkent dat dit goedgekeurd was.. hup weer een klap in je gezicht. Zo'n beetje alles ging nu precies zoals ik niet had gewild. Mijn vriend en in besloten om naar een ander ziekenhuis te gaan, waar ze een stuk flexibeler zijn, en na een super gesprek werd ons beloofd dan mijn eigen verloskundige de hele bevalling mocht leiden. Hoe blij kan een mens zijn!

De inleiding werd gedaan doormiddel van een ballonnetje, mits ik zelf al 1 a 2 cm uitsluiting zou hebben dan kon mijn verloskundige gewoon zelf de vliezen breken. Maar helaas zat ons meisje nog veelste lekker en zat alles nog potje dicht daar beneden. Op 28 juli om 17:00 uur werd het ballonnetje geplaatst, in de eerste instantie zag ik daar mega tegenop, maar gelukkig viel dat reuze mee. Na een half uurtje aan de hartmonitor was de kleine goed gekeurd en mochten we weer naar huis. De volgende dag om 7 uur moesten we ons weer melden.

Het verhaal begint wat lang te worden :') dus ik vertel jullie in een laatste deel over hoe de bevalling uiteindelijk is verlopen.

WORDT VERVOLGD!!!