9 jaar geleden
Mijn aller eerste blog!
Soms is er de twijfel die toeslaat, waarom want ik wil het zo graag... En dochter word al bijna 4 .....
hallo iedereen!!
Hier is dan mijn eerste blog en val gelijk met de deur in huis.
Al een dik jaar zou ik graag een broertje of een zusje voor onze dochter willen. . Maar vriendlief die wilde om allerlei redenen niet dus kwam het er niet van..
Maar nu ben ik al even met de pil gestopt niet dat we zwanger proberen te worden maar wil me cylus normaal hebben pff nou gebeurd dat juist niet, eerst 6 weken zitten wachten tot ik ongesteld werd en nu alweer 8 weken en tot op de dag van vandaag nog steeds niet..
Ondertussen is mijn vriend redelijk bijgedraaid en hij wil het toch wel, we willen er allebei niet bewust mee bezig zijn en zien wanneer het komt!
Maar nu toch af en toe bekruipt mij een angt hoe ga ik dat doen met 2 ben al bijna 4 jaar alleen met ons mupke hihi en nog meer dingen die ik mij afvraag. . Misschien komt het omdat het nu echt dichtbij komt en mijn vriend eindelijk zo goed als ja heeft gezegd..
Zijn meer mama's met vergelijkbare angst?
Liefs xx
Cootjec01
Thanks voor je lieve reactie!! We hebben idd alles op een rijtje, mijn vriend een vaste baan en ik thuis mama wel opzoek maar moet niet persee!! Maar vind zo stom een jaar lang mijn grootste wens, en bij alles dacht ik o dat komt wel goed word alleen maar genieten want heel veel weet je al!! En ervaring dat helpt je wel!! Maar iedereen die er 2 of 3 hebben of meer die zeggen allemaal bedenk goed waar je aan begint want het word niet dubbel zo zwaar maar 3 dubbel zo zwaar! En idd met 1 kindje is wat makkelijker in heel veel opzichten maar mijn verlangen en mijn wens om onze dochter een broertje of zusje te gunnen gaat niet weg!
Anoniem
Hoi Coby, ik denk dat het heel normaal is deze angsten te hebben. Of het nu een eerste kind is (zoals bij mij momenteel) of dat je wilt proberen voor een tweede of derde (...) Het is altijd weer spannend en brengt vragen teweeg over hoe je het moet aanpakken. Ik zelf was eerst bepaald niet blij met die positieve zwangerschapstest, want mijn man is een pakistaan uit Pakistan en ikzelf woonde ook met hem erbarmelijk in Pakistan. Je denkt hoe moet ik dit nu weer aanpakken?? Als ik in Pakistan woon bij mijn man en zijn familie thuis, zijn er dagelijks wel 11 kinderen en kleuters en peuters en Babies over de vloer van andere (schoon)zussen, En dan hebben we nog niet eens genoeg te eten dus eet je zelf maar 1 of 2 keer per dag. En alle normale bezigheden zoals de was doen, koken, etc. worden ook belemmerd als de stroom weer een paar uur uitvalt of het drinkwater op is, of het gas op is.... En toch zou ik mijn kind daar ook geboren hebben laten worden aangezien er toen nog geen sprake was van een kort visum voor mijn man... Zelfs toen kon ik, na de eerste schrik van Ojee zwanger wat nu? wel mijn positieve gedachtes over een kleintje van mezelf hebben de vrije loop laten gaan. En waren we gelukkig. Toen kwam het korte visum van mijn man als een geschenk uit de hemel, en konden we verder kijken dan Pakistan. al ben ik er nog lang niet... geen huis, geen baan, geen verblijf (nog) mogen hebben in Nederland omdat ik met een Pakistaan ben getrouwd..Fijn is dat hij naar Nederland mag komen maar enkel voor een korte tijd, zodat ik in elk geval in Nederland beval en tijdelijk met hem (en straks baby) bij mijn ouders thuis bivakeer, Maar daarna moeten we binnen een aantal weken na de bevalling (!) wéér zwervend door Europa op zoek naar woonruimte en werk, om maar op zoek te zijn naar beter leven voor ons en toekomst voor de kleine. Wat ik zeggen wil, aangezien je NIET in zo een situatie zit, en zo te lezen alles op de regel hebt, komt het vast wel goed met een tweede erbij! Kortom, geen paniek, ga lekker voor een tweede, voor je het weet kan het niet meer. En als ik dit kan, en positief kan blijven, kan jij het zeker!