Migraine en een baby

Tijdens mijn zwangerschap bleek de migraine (en chronische hoofdpijn) spontaan verdwenen. Was dat even een fijne bijkomstigheid! Nu moet ik zeggen dat ik de laatste tijd wel weer wat vaker hoofdpijn heb. Alleen een migraine had ik niet aan zien komen.

Het begon gisteravond, een beetje vermoeid, hoofdpijn.. Daar maakte ik de fout die ik al vaker ben begaan; "Ik ga wel lekker vroeg naar bed en slaap die hoofdpijn er wel uit." Vaak werkt het. Totdat die hoofdpijn een voorteken van een aanval is. Om 01:30 werd ik wakker van de bekende pijn. Als een zombie ben ik naar beneden gestrompeld, terwijl ik op zoek ging naar m'n medicatie. Ondertussen bonkte m'n hartslag zowat uit m'n slapen door de paar treden naar beneden. (Ja, dat is een hele inspanning tijdens zo'n aanval) Ik moest vechten tegen de golf van misselijkheid die op kwam zetten, en m'n tranen bedwingen die het gevoel van een messteek aan de binnenkant van m'n ogen veroorzaakten. Ondertussen hield ik m'n hoofd vast, omdat ik het gevoel dat dat deze net door tweeën was gespleten met een bijl. Niet huilen, dat verergerd de pijn.. Hoor ik mezelf fluisteren. Ook dat komt binnen alsof iemand door een megafoon aan het schreeuwen is. Doordat ik er al zolang geen last meer van heb gehad, weet ik ook niet waar m'n medicatie is (stom, zo stom..) Ik durf het licht niet aan te doen uit angst voor nog meer messteken, maar dan via de buitenkant van m'n oog tot aan de achterkant van mijn hoofd. Dan maar pijnstillers. En mijn bed. Ik wil mijn bed. Met moeite ben ik weer boven aangekomen. Weer de golf van misselijkheid opvangend door de "inspanning" van de trap naar boven. Ik lig weer. Iedereen die bekend is met migraine, die wilt maar 1 ding; Slapen. Geen licht, geen geluid, geen geuren. M'n bed staat naast het raam die ik al snel open heb gezet. En het belangrijkste van slapen; Je voelt de pijn niet. De ondraaglijke pijn waarvan je soms wenste dat je dood zou zijn, maar je je tegelijkertijd ook afvraagt of je niet daadwerkelijk dood aan het gaan bent. Het enigste dat je wilt is in slaap vallen, maar val maar eens in slaap met een constante, ondraaglijke pijn die geen seconde pauze kent. Je wilt huilen, schreeuwen, maar je weet dat dit alleen maar averechts werkt. 

Met geluk val je dus in slaap. Dat is me gelukt vannacht. Meestal is het in de ochtend wel weer verdwenen. Maar vandaag had ik pech. Hoe ga ik dit doen met een baby die mijn volledige zorg nodig heeft? Oké, ik ga het proberen. En als het echt niet lukt, dan ga ik om hulp vragen. Gelukkig sliep baby vandaag uit. En kon ik op de tijden dat hij wel wakker was enigszins voor hem zorgen. Wanneer hij sliep, sliep ik ook. Om de 4 uur nam ik pijnstillers. Ik heb hem in de box laten spelen, en die heb ik zo dicht mogelijk bij de bank geschoven, waar ik zelf ben gaan liggen. Gelukkig was hij zo ontzettend lief vandaag. Geen 1 keer gezeurd, geen 1 keer gehuild. Alsof hij het aan heeft gevoeld. Ik ben de dag dus door gekomen. Vraag me niet hoe, ik ben helemaal uitgeteld nu ondanks dat ik amper wat heb gedaan. Ook een nare bijwerking van migraine. Ik moet altijd een hele dag bijkomen. En nog iets wat ik altijd ervaar, na een aanval heb ik altijd zin in een "vette hap". En ik was weer net zo goed met mijn dieet bezig. Maar ook niet echt in staat om te koken.. Dus net lekker gegeten en nu een beetje bijkomen. De migraine heeft plaats gemaakt voor wat zeurderige na-hoofdpijn. Ik kan niet wachten op het moment dat ik morgenvroeg wakker word en de pijn echt verdwenen is. Wat leer je dan toch de dagen extra te waarderen die je zonder hoofdpijn doorbrengt! (En dat zijn er een heleboel!)

 

• Outlet bij Kleertjes.com »
• Gratis zwanger- en babyspullen »
• Win lekker eten »
• Nieuwe collectie bij Noppies »