7 jaar geleden
Mama was boos en jij in de war.
Vandaag was de eerste keer dat mama boos was op jou, jij was stout en mama was moe.
Ik heb je wel eens straf gegeven, maar dat deed jou niet zoveel. Jij moet wel eens in de gang maar dan ga je zitten en daarna is alles weer goed.
Maar nu was je stout, je moest slapen en wilde niet en in plaats daarvan ging je je spullen in je kamer kapot maken. Ik was moe en daardoor deed ik iets wat ik normaal nooit doe, schreeuwen.
Daar stond jij, verdrietig en in de war. Ik ben weg gelopen omdat ik gewoon even moest afkoelen, en jij bent gaan slapen.
Jij was het vergeten de volgende dag maar mama niet, mama zou nooit vergeten hoe jij daar stond en even niet meer wist wat hier nou gebeurde. Soms gebeurt het blijkbaar dus echt, dat die emmer overloopt.
Weet dat ik het niet deed uit haat, soms wordt mama het te veel maar het is nooit goed om het op jou af te reageren. Ik zou nog wel vaker boos op je moeten worden, het zou me nog wel eens vaker teveel worden en ik zou je vast nog wel een keer kwetsen, maar weet dat ik altijd van je hou.
Soms weet mama het gewoon ook even niet meer.
Anoniem
Herkenbaar zeg, gelukkig ben ik dus toch niet de enige ????
Anoniem
Hier ook herkenbaar! Ik heb een kleintje van net 13 maand en een mini van net 6 weken. Het is wat snel op elkaar gegaan en ik merk het nu echt. Zowel fysiek als mentaal. Alsof het soms te veel wordt ofzo! De oudste wil logisch ook nog veel aandacht natuurlijk, begint net te lopen, superleuk allemaal, echt heerlijk. Vaak ook heel stout, omdat hij zo ondernemend is, daar horen de driftbuien ook al bij als hij iets niet mag en soms wordt mama dan ook boos. Hij is het vrij snel vergeten misschien, maar ik ben weer degene die haar ogen uit de oogkassen jankt, door dat schuldgevoel wat aan me vreet. Schuldgevoel omdat ik soms boos (moet) word(en) en schuldgevoel omdat ik hem -naar mijn idee- niet genoeg aandacht kan geven, doordat ik ook veel bezig moet zijn met de jongste.. Zucht :-( ..
Anoniem
Och zó herkenbaar, daarom ben ik op het moment 'ziek' thuis. Gewoon oververmoeid, en dan ga je uitvallen naar je kinderen, dan wéét je dat het niet goed zit, pas op de plaats maken. Vond het heel zwaar, 2 kinderen, even door de tropen jaren heen. Succes@
Henrike Laning
Heel herkenbaar! Ik denk dat het heel menselijk is. Bij mij gebeurde het op een gegeven moment te vaak waardoor ik hulp heb gezocht. Het is ook veel en zwaar soms en als je dan je kindje ziet dat zich wezenloos schrikt van mama, dan ga je door de grond van schaamte. Maar ik kan het gelukkig heel goed aan Dunya uitleggen. En ik trek echt aan de bel als ik merk dat het niet lekker loopt.