Mag ik dan een beetje positief gaan denken?!

ik zit naast Geert in de auto en merk dat ik van heel veel praten ineens naar het luisteren van muziek ga. Ik vind het alweer heel spannend. Bij de vorige echo zijn we van 125 eh Gonal F naar 175 eh gegaan. Ik ben dus erg benieuwd of het aan het groeien is in mijn buik of juist niet.  Toch merk ik dat het stoppen met de hormonen van de vorige keer zijn sporen heeft na gelaten. Ik vind het lastig om positief of zelfs neutraal te blijven. 

We lopen van de parkeerplaats naar het ziekenhuis en ik zeg tegen Geert dat ik het wel spannend vind. Hij zegt dat ook hij het spannend vind. Toch is dat stiekem wel fijn, ik ben er niet alleen in! We komen aan op de afdeling en pakken een kop koffie. Even later worden we binnen geroepen en ik mag me vrijwel meteen uitkleden en op de stoel gaan zitten. 

Ik zie op de echo kleine bolletjes verschijnen en de moed zakt me een beetje in de schoenen.  Dit ga je niet menen hé?! Ik luister rustig naar de vrouw en laat haar niet merken dat ik er wel echt last van heb.ze zegt me dat er veel kleintjes zitten maar toch ook 2 grotere. Daarna gaat ze door naar links en ik wordt best wel blij, ik zie allemaal "pingpongballetjes" het verschil is heel groot. Druk gaat de vrouw in de weer met meten. 5 grotere eiblaasjes! Hoppa... bingo. Ik merk dat ik ineens een boost krijg in mijn humeur! Ik wordt blij, gelukkig en positief. 

Ik kleed me aan en we gaan aan het bureau zitten. Als de vrouw alles heeft ingevoerd verteld ze dat ik moet door gaan met 175 eh Gonal F, en donderdag morgen  om half 10 terug mag komen. Okidoki, doen we! Ik moet heel even wachten op het recept want haar supervisor moet even tekenen. We geven de vrouw een hand en we lopen terug naar de balie om de afspraak te maken en het recept op te halen.

Op het recept hebben we wel even moeten wachten. Bleek dat de dokter die moest tekenen in de OK stond. De vrouw achter de balie zegt: uh...die kan nu echt niet tekenen ze staat op de OK. Ik reageer met: Nou nee dat hoeft niet, zelfs voor mij niet! Haha.

Even later lopen we met het recept in hand naar de apotheek, en rijden daarna met medicatie terug naar huis. 

Ik merk dat ik inmiddels een stuk positiever ben gaan denken. Ik heb ergens het gevoel dat het wel tot  een punctie gaat komen. Hierdoor loop ik alweer met allerlei ideetjes voor een babykamer rond... misschien moet ik even rustig aan doen. Ik mag van mezelf hier wel aan denken maar ik moet ook in mijn achterhoofd houden dat het ook de andere kant op kan gaan... 

Alle hoop op donderdag! Ik broed nog even verder.