Maar die avond..

19 december 2018, ik ga naar boven. Eerder dan ik van mijzelf ben gewend, normaal wacht ik altijd op mijn vriend. Ik ben toch geen vroege slaper. Maar nu maak ik mij gereed om naar bed te gaan. De voor mij welbekende zwangerschapstesten liggen in de la op de slaapkamer. Ik trek deze la open.. zal ik het controleren denk ik bij mezelf? Normaal doe ik dat pas na 2/3 maanden. En nu ben ik krap een maand geleden nog ongesteld geweest, ik ben niet anders gewend dan dat ik dus in december sowieso niet ongesteld zou zijn geworden. Dus waarom testen?? 

Starend naar de test neem ik ze mee naar de badkamer. Iets in mij zegt controleer het nu maar. Een gevoel wat ik nog nooit gehad heb. Het voelt zelfs een beetje tegenstrijdig om de test te doen. Maar goed de verpakking is al open.. daar gaan we. Ik leg hem op de rand van de badkuip, terwijl ik een beetje Facebook doorblader. Ik kijk met een schuin oog naar de test en ga weer verder met scrollen. Tot dat het besef kwam dat ik wat meende te zien, het duurde enkele seconden zelfs voor ik nog een keer durfde te kijken. Ik sprong op.. mijn eerste gedachte was oké om deze 2 strepen zo duidelijk kan ik niet heen! Iedereen weet hoe een test werkt, ,aar toch heb ik heel Google geraadpleegd of dit wel echt een positieve uitslag was. Iets waar ik nu om kan lachen, want deze test was echt heel duidelijk! 

Op 20 december 2018 om 00:20 uur heb ik een positieve test in mijn handen. Ik ben nog alleen thuis, nog zeker een uur tot mijn man thuis komt. In totale paniek liep ik heen en weer. Ik ben in bed gaan zitten, mijn leven flitste snel voorbij. Niet zoals in ‘doodgaan’, maar mijn toekomst kwam wel voorbijschieten. Oké we gebruikte niks, dus dit was te verwachten toch? Maar ik kan je vertellen dat na 1,5 jaar negatieve testen, onregelmatige cyclussen, in je achterhoofd weet dat de kans 5-10% is op een natuurlijke zwangerschap en een rottige tijd achter de rug samen dat ik dit even helemaal had los gelaten.

Volgende stap.. hoe ga ik dit aan mijn man vertellen? Ik heb nog een test gedaan, net zo positief als die andere. Oké dat is dus echt duidelijk. Ik heb een cadeau doosje uit de kast gepakt en heb hier de 2 testen in gedaan. Ik vond op zolder nog een paar baby sokjes, die hadden eigenlijk ooit bij een vriendin moeten belanden. Maar goed ook dit ging het doosje in. Je moet tenslotte improviseren om 1 uur s’nachts. Met mijn hart in mijn keel, shakende handen en zweet overal duurde 20 min wachten tot mijn man thuis kwam echt een eeuwigheid. De minuten kropen voorbij en toen ging de voordeur open.