Maar dan olifantendracht - adoptie

'Maar dan olifantendracht'... Deze paar woorden heb ik de afgelopen tijd freakishly vaak uitgesproken.

Want met de aankondiging dat we eruit zijn en helemaal klaar zijn voor adoptie, vlogen de felicitaties ons om de oren. Wellicht dat we het kunnen vergelijken met een zwangerschapsaankondiging; we zijn in blijde verwachting.... maar in plaats van 9 maanden gaat dit zo ontzettend veel langer duren.
Dus ja, we hopen ouders te worden, wellicht voelt het als zwanger zijn.... daar komt 'ie... 'maar dan olifantendracht'.

En nu is het afwachten geblazen; we starten volgens de planning van stichting adoptievoorzieningen in februari 2017 aan de cursus. Deze 5 bijeenkomsten zullen worden verdeeld over 2 maanden. Daarna komt het gezinsonderzoek en moeten we van alle kanten goedgekeurd worden; medisch, mentaal, financieel, samen.

Als we dan uiteindelijk (lees minstens 3 maanden later) de felbegeerde toestemming in de pocket hebben, gaan we aan de slag met A New Way.
Zodra we ons aanmelden dan starten we met het verzamelen van de benodigde documenten (3 - 6 maanden), maken we een profielboek waarin wij ons voorstellen aan de geboorte-ouders en als dat allemaal in orde is gaat het hele pakketje naar Amerika en.... wachten we 'gewoon' weer af.

Natuurlijk hoort dit wachten erbij, maar als je ons een beetje kent dan weet je dat we er alles aan doen om het proces te bespoedigen. Dit levert voordeel op als we eenmaal toestemming hebben, maar het geeft ons ook rust om iets te kunnen doen.
Dus...
We hebben een gesprek gehad met A New Way en kenbaar gemaakt dat we ons in willen schrijven zodra het kan. Van hen hebben we een paar tips gekregen over dingen die we nu vast kunnen doen. We gaan alvast oriëntatiegesprekken plannen met de 3 contacten in de USA waar ANW mee werkt.Dit gaat via Skype en de eerste afspraak staat al gepland (yikes, spannend).
We gaan met onze huisarts praten over wat de diverse 'special needs' nu precies inhouden en wat de mogelijk invloed daarvan kan zijn op ons dagelijks leven als gezin. Deze afspraak staat in juli. In oktober verzorgt ANW hier een 'college' over en daar gaan we ook naartoe.
We zijn al bezig met ons adoptieprofielboek, het is nogal een 'biggie' en ik wil daar echt de tijd voor nemen.
Ook gaan we kijken wat er nodig is voor het gezinsonderzoek. Buiten de medische en juridische verklaringen, moeten we ons levensverhaal op papier gaan zetten. Hier gaan we vast een opzetje voor maken.
Zodra we de cursus hebben afgerond, kunnen we gebruik maken van een soort pre-intake bij ANW. Dan starten we alvast met het verzamelen van de documenten die we nodig hebben voor de USA. Op deze manier maken we een vliegende start als we toestemming hebben.
Zo proberen we de dingen die we kunnen doen een beetje te spreiden. Dit geeft minder het gevoel dat we 'moeten hollen om stil te staan'. We blijven er mee bezig, iedere keer een stapje.
Maar wat ik vooral nu ga proberen is te genieten van de reis; van het 'in verwachting zijn'. Het is zo bijzonder en soms een beetje eng. Maar goed.... olifantendracht dus....