Snap
  • Zwanger
  • Gezond

Leeg, verdrietig en lamgeslagen

Vlak voor de kerstdagen mochten we na een terugplaatsing een zwangerschapstest doen en het was raak!!! Wat gingen wij gelukkig de feestdagen en het nieuwe jaar in. We konden het zelfs niet laten al wat spulletjes te kopen... Want wat was een kindje welkom in ons midden! Maar donderdagavond begon de nachtmerrie.... Bloedverlies. Eerst viel het nog mee en had ik nog hoop dat het niets was, maar 's nachts was er meer. De hele nacht heb ik liggen huilen, liggen staren naar het plafond... Met 1 vraag: WAAROM?

De grote vraag is waarom het ons toch niet gegund is! ik weet dat ik niets verkeerd heb gedaan en dat het gewoon niet goed zat, maar ja... het is zo ontzettend oneerlijk he.... Je doet zoveel moeite en dan wordt het niet beloond. Twee weekjes mochten we blij zijn, twee weekjes vol van geluk. De misselijkheid kon me niets schelen, want wat was dit toch fijn...eindelijk zwanger!!!

De kliniek waar we onder behandeling zijn is momenteel nog gesloten ivm de feestdagen, maar ik mocht langskomen voor een echo. Ze zijn daar zo ontzettend aardig!!! Dat is wel heel erg fijn. Er was niets te zien op de echo. dat zou betekenen dat ik het al kwijt was geraakt of dat het laat was ingenesteld, want we waren nog in een vroeg stadium van de zwangerschap. nog maar 6 weekjes... Wat het overigens niet minder erg maakt!

je bereid je toch al helemaal voor op de komst van een kindje en het is gewoon een groot verlies om het nu kwijt te zijn.

Nu is het een kwestie van dit verlies verwerken en de kracht en de vechtlust vinden om weer verder te gaan.... Ik ga daar wel wat tijd voor nemen hoor. ik zou het zo graag allemaal even helemaal van me af willen zetten, maar of dat gaat lukken....

Maandag eerst maar contact opnemen met mijn contactpersoon bij moeders voor moeders... ik zou maandag beginnen met de opvang van mijn urine... Helaas. Ik heb ook zulke leuke cadeautjes gekregen als bedankje voor het meedoen.... En dan moet je bellen of ze de spullen weer op willen halen.... Moeilijk.

En dan over een tijdje maar weer verdergaan met de behandelingen. Er ligt nog 1 cryo op ons te wachten en als dat niets wordt dan op naar poging 2.

We moeten maar moed houden, maar dat is nu even heel erg moeilijk. Ik ben zo blij dat mijn man nu thuis is, want ik weet zeker dat ik mijn bed niet uit zou zijn gekomen als hij er niet was. hij is mijn steun en toeverlaat en hoe erg dit allemaal ook is het is brengt ons dichter bij elkaar. dat is wel heel bijzonder! maar dat is dan ook even het enoge poositieve puntje in mijn leven momenteel. ik loop in het donker rond op zoek naar een lichtpuntje wat ik even niet kan zien.....

11 jaar geleden

Ohh meis wat een vreselijk nieuws! Sterkte

11 jaar geleden

Wat verschrikkelijk naar! Heel veel sterkte!

11 jaar geleden

ik herken het gevoel, heel erg veel sterkte!!

11 jaar geleden

Heel veel sterkte!