Snap
  • Zwanger

Kwakje in een potje..

In mijn vorige blog vertelde ik dat de huisarts voorstelde om het zaad van Floris te laten testen..

Juni 2016: Oke... het potje meegekregen van de huisarts, een foldertje met instructies hoe het moet, en een beetje tegenzin van Floris. Van de ene kant wil hij het graag laten testen maar van de andere kant vind hij het toch wel spannend wat er voor uitslag uit zal komen, hij vind het ook een raar idee om zijn kwakje achter te laten in het potje en vervolgens snel in de auto om het weg te brengen. Het potje moet immers binnen een uur op bestemming zijn, en dat is zonder verkeer toch wel een ruime 40 minuten rijden. 

begin Juli 2016: Een paar weken voorbij en het potje blijft maar liggen op de keukentafel. Deels omdat we druk bezig zijn met de verbouwing van ons huis, en dan ook echt alles tegelijk! en omdat we nog geen afspraak in hebben kunnen plannen vanwege het werk. Het gevulde potje kan tussen 08:00 en 09:00 op locatie ingeleverd worden, en dat gaat niet lukken als je elke morgen om 05:30 al van huis moet om te gaan werken. We besluiten om te wachten tot de vakantie een paar weken later.

Eind juli 2016: Gelukkig begint het einde van de verbouwing een beetje in zicht te komen, en hebben we 3 weken vakantie in het vooruitzicht. In de morgen bel ik het telefoonnummer op het formulier van het laboratorium en maken we een afspraak voor 1 augustus. Op die dag kunnen we tussen 08:00 en 09:00 het potje met zijn zwemmers komen inleveren, tenminste we hopen dat er ware Pieter van den Hoogenbandjes in zitten. 

Op 1 augustus gaat om 07:00 mijn wekker. Ik ga het potje en bijbehorende foldertje halen zodat Floris zijn gang kan gaan ;). Met een raar gevoel sta ik beneden in de gang te wachten totdat hij 'klaar' is. Moet voor hem ook geen fijn gevoel zijn dat hij weet dat ik beneden op hem sta te wachten. Ik had nog voorgesteld om te helpen maar hij vond het allemaal al gênant genoeg. Na een tijdje komt hij beneden en stappen we meteen in de auto richting het laboratorium. Lachend vraag ik hem of het gelukt is, Uhhh ja denk het wel, maar het is wel weinig. Verbaasd kijk ik naar het potje waarvan een heel klein bodempje gevuld is. Ik heb echt geen flauw idee wat een normale hoeveelheid is, maarja we zullen zien.

Een week later hebben we nog niets gehoord van de huisarts, dus besluiten we om zelf te bellen. De assistente verteld ons dat de uitslag van het onderzoek binnen is gekomen, en dat ze later die dag de huisarts zal laten bellen om het te bespreken. Poe wat is dat spannend, wachten op een uitslag. Ik heb de hele dag een zenuwachtig gevoel en vraag me telkens af: is het wel goed allemaal? hebben we het afgelopen jaar gewoon pech gehad? of is er echt iets aan de hand?.. Eindelijk gaat tegen 17:00 de telefoon en krijgen we de huisarts aan de lijn. Hij verteld vrijwel direct dat hij niet echt verstand heeft van deze uitslagen en dat hij ons graag wil doorverwijzen naar een uroloog. Verbaasd vraag ik waar hij dan geen verstand van heeft, en wat hij wel kan opmaken uit de uitslag. En het enige dat hij zegt is dat het niet helemaal is, zoals het hoort te zijn, maar dat een uroloog hier uitgebreider over kan vertellen. Ik ben vreselijk teleurgesteld, en kan mijn tranen niet inhouden zodra we hebben opgehangen. Pff waar maak ik mij druk om, hij heeft alleen maar gezegd dat 'het niet is zoals het hoort te zijn'. Het zullen de hormonen wel zijn van mijn menstruatie die vandaag is begonnen, wat maakt dat ik om alles kan huilen :)

De volgende morgen bel ik meteen het ziekenhuis op, waarvoor we ondertussen de verwijsbrief hebben ontvangen in de mail. Ik verwacht voor de week erna een afspraak te kunnen maken, zou namelijk goed uitkomen met de vakantie die we nog hebben. Maar helaas. De planner kijkt in haar agenda en verteld dat er op 21 september een plaatsje is. 21 SEPTEMBER!! dat duurt nog meer dan een maand. Ik vraag nog of er niet eerder een gaatje is, vanwege de vakantie. Helaas 21 september staat de afspraak.

Ondertussen google ik me gek wat de uitslagen van de test kunnen betekenen. Helaas kom ik er niet verder uit en besluit rustig af te wachten...

7 jaar geleden

Beste Ster, Ik weet wat jullie doormaken. Met onze eerste dochter zijn wij bijna 2 jaar bezig geweest. Na een jaar toch naar de huisarts die ons meteen doorstuurt naar de fertiliteitskliniek. Na heel veel onderzoeken bleek dat mijn man maar 15% van de normale hoeveelheid zaadcellen had. Kortom een hele kleine kans om natuurlijk zwanger te worden. We zouden met Iccsi behandelingen beginnen 2 werken voor de behandelingen een positieve test in mijn handen. Nu inmiddels 2 dochters verder bij de tweede was het zelfs de tweede maand raak. Mijn man heeft trouwens wel heel veel op zijn voeding gelet toendertijd geen alcohol elke dag een ei etcetera.. Ik wens jullie veel sterkte het is een hele zware weg .

7 jaar geleden

Wat vervelend voor jullie!. Maar wat belachelijk van de huisarts om je met zo'n onzeker en vaag antwoord af te doen aan het einde van de dag. Hoop voor jullie op een goede uitslag en een voorspoedig verloop ! Sterkte.