Kom maar op.

Ik ben er klaar voor. Ik ben moe. Alles zit in de weg. De kamer is klaar. Laat die kleine maar komen.

Het zwanger zijn ben ik zo zat. Ik wil weer lekker kunnen bewegen. Lekker met mijn dochtertje kunnen spelen. Zelf boodschappen kunnen doen. Maar vooral ook zo nieuwsgierig naar de tweede dochter.

De eerste is twee weken te vroeg geboren en ik hoop daar zo op... De kleine is drie weken geleden al ingedaald. Maarja dat zegt niets. En wie weet zit deze dame voorlopig nog prima in die buik. Gelukkig mag ik wel elke week voor controle naar de gynaecoloog dus kan ik even zien hoe de kleine erbij ligt. Lijkt me toch niet fijn om al drie weken ondersteboven met je hoofdje klem te liggen. Ook ben ik erg benieuwd hoe snel de kleine geboren gaat worden. De vorige kee duurde de bevalling vanaf de eerste wee 4 uur. Weeënstorm en hechtingen waren niet zo fijn maar de snelheid wel. Dus wie weet haal ik het ziekenhuis niet eens. Spannend hoor!

Maar helaas. Geen tekenen van een start tot nu toe. Dus zolang maar elke middag mijn rust pakken als mijn dochtertje op bed ligt en wachten. Wachten. Wachten.