Kleine stapjes vooruit

Nog een paar weken te gaan en dan zijn de grootste spanningen hopelijk voorbij. Veel mama's zijn blij om te horen als ze een extra echo krijgen wat ik goed kan begrijpen, Je kan toch stiekem even binnen kijken of het allemaal wel goed gaat en genieten van de vaak mooie onwerkelijke beelden die je te zien krijgt. Vorige week had ik weer mijn wekelijkse prenatale echo screening. Deze keer kon Quin ook mee samen met papa. Die kleine man maakt zich nogal wat zorgen omdat mama steeds naar het ziekenhuis toe moet en is veel te bang dat ik veel pijn heb of niet meer thuis kom diezelfde dag. Het leek ons dus wel verstandig dat hij me eigen ogen kon zien wat er gebeurt tijdens het onderzoek in het UMCG.

Quin heeft de kleintjes goed kunnen bekijken en werd er echt bij betrokken. De kleintjes lagen dit keer allebei met de hoofdjes naar beneden dicht tegen elkaar aan. Om ons een beter beeld te geven werd de echo zelfs op 4d gezet waar ik toch even aan moest wennen. Het mooiste vond hij nog het luisteren naar de hartjes. Thuis hoor ik het hem ook af en toe nadoen en dan vraagt hij of hij bij mama of papa even mag luisteren of die dat ook hebben.

Gelukkig was er ook deze keer weer wat beter nieuws. Er is vooruitgang in de groei van de kindjes en het vruchtwater loopt al iets meer naar elkaar toe. Maar helemaal buiten de gevarenzone zitten we nog niet. Het verschil is nog net te groot om de wekelijkse controles af te bouwen. Het kan immers binnen een paar dagen weer omslaan.

De volgende dag moest ik weer terug voor de zwangerschapsdiabetestest. Het bleek in het UMCG heel normaal te zijn dat je die krijgt als je een tweeling verwacht, ze stonden er ook van te kijken dat dit in het regionale ziekenhuis nog niet was gebeurd. Om 8.15 moest ik nuchter komen om bloed te prikken en suikerwater te drinken. Dat het drankje een beetje brandde en ontzettend zoet was interesseerde me niet door de erge trek die ik had. Na 2 uur wachten en verder niets eten of drinken mocht ik weer prikken. Toen ik niet zwanger was kon ik best een tijdje zonder, maar nu keek ik er echt naar uit om mijn boterhammen op te mogen eten. Diezelfde dag werd er weer een kleine zorg weggehaald, want de waardes van de testen waren goed. Ik had geen zwangerschapssuiker.