Snap
  • Zwanger

Kiezen we wel of niet voor een derde spruit.

Vandaag laat ik mijn spiraal verwijderen. Toch heb ik twijfels. Doen we er wel goed aan?

Ok, vanmiddag is het zover. Het moment in mijn leven waarvan ik nooit had verwacht dat het zou komen. In 2003 Bram en in 2006 Kyra. Daarna zij ik "nooit meer! De zwangerschappen zelf verliepen prima, geen centje pijn. Maar de bevallingen waren een drama. Ik heb alles gehad: vliezen breken, weeën opwekkers, weeën remmers, zuignap tangen, versie en uiteindelijk in beide gevallen, spoed keizersnede. En daarnaar het revalideren. Pijn pijn pijn. De gynaecoloog zij tijdens controle (mevr., mocht er nog een derde komen, dan wordt het meteen een keizer snede, we gaan u dan niet meer zo laten lijden. Tsja, snap ik. Na een paar jaar hannisen met de pil, tampons en maandverband was ik het beu. Ik wilde geen kinderen meer en ik wilde dus ook  niet meer ongesteld worden. Ik besloot om een spiraal te laten plaatsen. Dat bleek echt een uitkomst. De eerste maand bloede ik elke dag een beetje, maar dat werd wel steeds minder en nu, 3 jaar later, wordt ik helemaal niet meer ongesteld. Ideaal!!! De oudste is 10 en de jongste is 7. Elke keer als Kyra iets had bereikt, zwemdiploma of zonder zijwieltjes fietsen, dacht ik "zo, dat is de laatste keer. " Zo ook met het laatste bezoek aan het consultatiebureau en het afscheid op het kinderdagverblijf. Maar de laatste maanden is er weer iets gaan kriebelen. Ik kon de vinger er niet goed opleggen. Diep van binnen wist ik het wel. Ik heb altijd al een groot gezin gewild, het liefste 4 kids. Maar ons huisje is nu niet bepaald de villa waarin ik me dat voorstelde. En daarbij dat gedoe met die keizersnede. En weer helemaal terug naar af, flesjes, nachten wakker, opnieuw naar kinderdagverblijf, zwemles, consultatiebureau. En al die spullen die je weer moet aanschaffen. Allemaal redenen om er niet weer aan te beginnen. 

Vorig weekend zijn we bij een vriendin op visite geweest. Zij heeft twee drukke kinderen en een pittige baan. Het is best pittig voor ze om de zorg voor die twee stuiterballen te combineren met werk en huishouden. Zij vertelde ons dat ze weer zwanger zijn. Haar ouders waren er ook bij en ze reageerde euforisch. Ik was ook blij voor ze, maar er brak ook iets in me. Ik wilde het ook, ik zou ook zwanger moeten zijn. Mijn man stond naast me en keek me aan. Hij wil al heel lang nog een kindje erbij, maar ik hield het al die jaren tegen. Ik durfde hem niet aan te kijken en vluchtte naar het toilet. Daar barstte ik in tranen uit. Ik vroeg me af waarom ik hierom moest huilen. Ik wilde toch geen kinderen meer, waarom zegt mijn gevoel dan iets anders? Die avond bij thuiskomst zette we de tv aan en de kids keken naar funniest home video's. Ze lieten zien hoe stellen aan de ouders vertelden dat ze in verwachting waren en de reacties hierop waren hilarisch. Mijn man zit aan de eetkamer tafel en begint te huilen. De kinderen vragen wat er aan de hand is en ik leg uit dat papa graag nog een kindje erbij wil en dat ik dat niet wil. Ze vragen vervolgens waarom ik dat niet wil en terwijl ik het uitleg vraag ik me steeds meer af hoe belangrijk die redenen nu eigenlijk zijn. Er zijn altijd  redenen om iets niet te doen, soms moet je kijken naar de redenen om iets wel te doen. Wat is dan belangrijker.

Later als de kinderen op bed liggen zitten we nog even op de bank met een glas wijn. We kijken elkaar aan en mijn man zegt:" als jij het gevoel ook hebt, waar wachten we dan nog op?". 

En vandaag is het zover, mijn spiraal gaat eruit. En we gaan het weer proberen, we worden hopelijk weer zwanger. Ik vind het spannend, eng en verstandelijk gezien zouden we het niet moeten doen. Maar het gevoel is zo goed, het moet gewoon goed komen, hoop ik. 

9 jaar geleden

Wat spannend!

9 jaar geleden

wat een leuke blog heb je gelezen! het komt vast allemaal goed. succes

9 jaar geleden

Wat leuk! Ik hoop dat jullie gauw weer zwanger raken. Ze zeggen altijd drie maal is scheepsrecht ik zou daarom zo min mogelijk aan de bevalling denken. Je weet nooit hoe het zal gaan. Lekker genieten van deze spannende tijden en als het zover is zullen je kinderen je vast helpen. Succes!

9 jaar geleden

Je moet doen wat je gevoel je zegt. Misschien staat het je erg tegen omdat je twee zware zwangerschappen hebt gehad...maar je krijgt er wel iets heel moois voor terug! Zolang jullie het financieel goed gaan, zou ik als ik jullie was gewoon ervoor gaan. Er zijn zoveel mensen die het proberen en het niet voor mekaar krijgen of heel lang er over doen om een kindje te krijgen. Succes met het zwanger worden en ik hoop dat jullie er geen spijt van krijgen!