Snap
  • Zwanger
  • kerstcadeau
  • kerstdiner
  • samenzwanger
  • Terminaal
  • zwangerschapnieuws

Kerst 2019, een kerst om nooit te vergeten #8

De laatste kerst met mijn vader, ons zwangerschapsnieuws delen met mijn schoonfamilie en samen zwanger?!

24 december 2019, kerstavond bij mijn ouders. We hebben de jaarlijkse traditie om kerst met mijn ouders te vieren op kerstavond, gezellig samen aan tafel. De ene keer nuttigen we uitgebreid een rollade, de andere keer gaan we gourmetten en dit jaar besluiten we om Chinees te eten. Deze kerst voelt duidelijk anders dan alle andere jaren, het is te merken dat mijn vader minder energie heeft en je ziet dat hij moeite heeft met eten. Het breekt mijn hart om hem zo snel achteruit te zien gaan. We kunnen er niet meer omheen, dit is echt onze laatste kerst samen.

25 december 2019, eerste kerstdag. Dit is een dag die al jaren in het teken staat van gezelligheid met mijn ouders, mijn oom en tante, nicht, neef en aanhang en kids. Dit jaar verzorg ik samen met met mijn vriend het grote kerstdiner bij ons thuis. Ik sta ‘s ochtends al op tijd in de keuken om de voorbereidingen te treffen voor het eten. Ik haal alles uit de kast, rollades worden voorgegaard, groenten gesneden, aardappels gaan in de airfryer, sausjes voorbereid en de tafel wordt gedekt. Voordat we met zijn allen gaan eten, staat de tafel al vol kerstkoekjes en lekkers en spelen we ons jaarlijkse kerstdobbelspel. De wijn en bier komt op tafel, (helaas kan ik dit jaar niet mee drinken!) en er wordt flink gedobbeld om kleine kerstcadeaus. Mijn vader doet tussendoor een dutje, maar ik merk dat hij moeite doet om te genieten van een laatste keer dit jaarlijkse ritueel.

Deze dagen, zien hoe hard hij achteruit gaat, het doet mijn hart breken. Onze laatste kerst samen, nooit een kerst samen met zijn kleinkind(eren). Het heeft een zure bijsmaak..

Op tweede kerstdag word ik verrast met een appje van 1 van mijn beste vriendinnen: “Lieve lieve lieve schat, wat ben ik blij voor jou dat jullie een kindje gaan krijgen, maar wat heb ik een moeite gehad om mijn eigen mond te houden. Als pure verrassing en totaal onverwacht ben ik inmiddels al 12+1 week zwanger. Ik vroeg elke keer dingen en gooide het op mijn zusje (maar eigenlijk wist ik het zelf dondersgoed). De reden waarom ik het nu pas vertel is omdat we pas gister het aan mijn familie/ouders hebben verteld. Vandaag vertellen we het ook pas tegen Danny z’n familie, maar eindelijk kan ik het vertellen. Dus de frummel in jouw buik en mijn buik zullen héél weinig schelen. 😉👶🏼🧸💕” Mijn geluk kan niet op! Whoehoe die kleine baby in mijn buik zal een vriendje krijgen. En dat niet alleen, ze zullen maximaal een week of 2 schelen zoals het er nu naar uit ziet! Oooh wat leuk, samen zwanger zijn met vriendinnen, samen dik worden, samen klagen en genieten. Hoe fijn dat we deze zomer ook samen vrij zijn? We praten vanaf dat moment ook echt honderduit!

Na deze eerste kerstdagen, vol wisselende emoties, net als de voorgaande weken, merk ik dat ik toe ben aan wat meer positiviteit. Het is tijd om ook de schoonfamilie maar eens snel in te lichten van ons prachtige nieuws, want zij weten nog van niets en we kunnen wel wat extra blije gezichtjes gebruiken deze kerst. Ik heb 5 transparante kerstballen ingeslagen waar je een foto ik kan doen. Ik print een foto van de echo uit van afgelopen maandag en stop deze in de kerstballen. Ik stop ze in een mooi doosje en ze verdwijnen in de tas met cadeautjes voor de kerst bij mijn schoonouders.

Zaterdag 28 december is het zo ver, we vertrekken richting Doetinchem om daar kerst te vieren. Ik stap binnen en voel me iets wat ongemakkelijk als ik de wijn “accepteer” om geen vragende blikken te krijgen. Wel vraag ik eerst op een bak koffie (1 bakje kan prima en ik kan hem goed gebruiken met mijn vermoeidheid). De wijde kersttrui die ik aan heb zorgt ervoor dat ik me gemakkelijk genoeg voel in mijn kleding en weet dat ze niets zullen zien. Ik kan niet wachten tot iedereen zit en ik eindelijk mijn vriend de “extra cadeautjes” kan laten pakken en uitdelen.

Hij haalt ze uit de tas en deelt ze uit aan zijn broer, zus, zwager en ouders. Ze beginnen tegen te stribbelen, “We doen de cadeaus toch pas na het eten?”. “Dit is een extraatje”, leg ik uit en ik hoop dat de spanning niet van mijn gezicht is af te lezen. “Jullie moeten het allemaal tegelijk open maken!”, roept mijn vriend enthousiast en ik zit onhandig op de bank met een kopje koffie in mijn handen toe te kijken terwijl ik een lach probeer te onderdrukken. Enkele seconde later word ik om de hals gevlogen door mijn schoonzus en begint iedereen ons enthousiast te feliciteren. Of nouja iedereen, mijn zwager kijkt nog even naar zijn kerstbal en vraagt eerst of dit een 3D tekening is. Daarna beseft hij dat het een echo is en kijkt hij eerst naar zijn zus, “oh” en vraagt of dit een echo is van zijn nichtje (die ondertussen al 8 maanden oud is haha) en dan eindelijk valt bij hem ook het kwartje. Ons geluk kan op dit moment even niet op, een prachtig moment om van te genieten en dat doen we vandaag dan ook vol op!