Je kind loslaten, moeilijker dan ik dacht!

Recentelijk is er onderzoek gedaan naar het effect van zorgende en controlerende ouders op de kinderen. Zorgende ouders worden gezien als ouders die zorgen voor een veilige en stabiele omgeving, waarbij de zelfstandigheid van het kind in tact blijft. Controlerende ouders houden zich meer bezig met de privézakenvan hun kinderen.

De uitkomst vond ik vrij heftig. De 'beschadiging' van kinderen van controlerende ouders, os vergelijkbaar met het verliezen van een naaste. Zorgende ouders brengen vooral stabiele en gelukkige kinderen voort. 

Toen ik dit las, vond ik het best logisch. Het valt te verwachten dat een kind minder gelukkig is als je als de ouders het kind steeds controleert, dingen verbied en heel erg bemoeit met het leven van je kind. En hoewel mijn kinderen nog een stukje te klein zijn, om dit verschil al te kunnen maken denk ik er wel over na. 

Vooral omdat je nogal wel eens vervelende en enge dingen hoort, kan ik mij best voorstellen dat je toch bezorgder word dan je zou willen. Daarbij maakt de techniek van tegenwoordig het ook steeds makkelijker om je kind in de gaten te houden. Ik hoorde pas over mogelijk in de toekomst je kind te kunnen laten chippen. Dat gaat mij te ver. Maar kinderen van tegenwoordig lopen wel al met smartphones. Nu weet ik dat er mogelijkheden zijn om deze telefoons te volgen. Je kunt dan op een kaartje zien waar de telefoon en dus je kind zich bevind. 

Vanmiddag betrapte ik mij erop dat ik mij al bedacht dat ik die mogelijkheid later wel wil instellen. En niet zodat ik m'n kind steeds kan controleren, maar vooral als ik echt niet weet waar hij of zij is. De kans dat je hier dagelijks op gaat kijken, is vrij groot natuurlijk. En daarmee voelde ik al meteen de twijfel, in hoeverre schaad ik daar m'n kinderen mee en in hoeverre schendt ik hun privacy. 

M'n oudste is bijna 3, dus hij speelt nog niet alleen buiten. Maar het idee dat het er wel aankomt, maakt mij nu al wel eens zenuwachtig. Hiermee kan ik mij dus heel goed voorstellen, dat ouders het zonder te willen veranderen in de controlerende ouders. 

Maar nu ik weet, hoeveel schade dit kan aanrichten, ga ik tegen die tijd toch harder mijn best doen om ze los te laten. Ze te vertrouwen op hun eigen vermogen en zelfstandigheid. Uiteindelijk moeten ze ook op eigen benen staan en hebben ze er wel baat bij als ze van jongs af aan al ervaren hoe het is om eigen keuzes te maken.