Je gaat écht niet bevallen

"Nog 2 dagen hard werken, en dan heb ik eindelijk verlof!"

Tijdens de eerste fotoshoot voel ik dat ik naar het toilet moest. Op een papiertje vind ik de slijmprop. Ik ben 34 weken en 3 dagen zwanger en het is nog niet de bedoeling dat de baby komt. Ik bel een vriendin op, en zij zegt: "Het gaat nu echt geen 24 uur meer duren". 

Ik maak de fotoshoot af, en bel dan het ziekenhuis en mijn man. We mogen langs komen voor een check. Ik besluit eerst nog 3 fotoshoots te doen, want die mensen rekenen gewoon op mij en ik heb zelf het idee dat het vals alarm is. 

Bij de laatste 2 fotoshoots, heb ik toch wel wat krampen. Niet zeuren en gewoon doorgaan, was het enige wat ik dacht. 

Aangekomen in het ziekenhuis, werd ik weer aan de ctg gelegd. Ze zagen wel wat gebeuren, maar dit waren harde buiken. Rustig aan doen en weer naar huis. 

Rond 19.00 ga ik nog even bij een vriendin op bezoek. Ze woont ongeveer 50 meter bij ons vandaag, en in die afstand heb ik 8 harde buiken moeten opvangen. Ze weet het zeker, die baby komt er nu aan. Ik lach haar uit, dit zijn geen weeën, het zijn echt harde buiken. 

Als om 22.00 de harde buiken om de 3,4&5 minuten komen en ik toch eigenlijk de bloedverdunner moet zetten, bel ik het ziekenhuis op. 

We moeten weer langs komen. Weer een uur aan de ctg en weer komen ze tot de conclusie dat ik écht niet ga bevallen. Ik moet gewoon een aspirine innemen, en dan kan ik gewoon gaan slapen.