IVF 1.3 (nu echt!)

Nieuwe maand, nieuwe cylus dus we gaan er weer voor!

Tijdens de eerste echo op dag 12 hebben we met de gynaecoloog besproken dat we graag een ander plan willen voor ivf 2. Uiteraard gingen we er nog van uit dat ivf 2 niet nodig is en dat onze laatste cryo blijft zitten maar het is toch wel fijn om van tevoren een klein beetje te weten waar we aan toe zijn.

Hiervoor moest een aparte afspraak gemaakt worden en die hebben we gepland in de week nadat we weten of de laatste poging wel of niet gelukt is.

Op de echo was nog vrij weinig te zien dus 2 dagen later weer terug.. Op dag 14 was er een groeiende follikel en voor alle zekerheid op dag 15 nog een keer een echo.

Eindelijk kregen we weer groen licht om op dag 16 een "pregnylshot" te zetten en (niet geheel onbelangrijk) waren we succesvol aangemeld bij t VU! De terugplaatsing stond gepland op 6 april. super spannend!

6 april konden we in de ochtend bellen om te horen of onze laatste cryo de ontdooiing overleefd had..

De kans dat een embryo niet meer door gaat delen na het ontdooien is best wel aanwezig en omdat de 1e wel goed was ontdooid was ik best wel bang dat we niet nog een keer dat geluk zouden hebben en dat we dus te horen zouden krijgen dat het niet door zou gaan.

Eindelijk was het tijd om te bellen maar ja met ons waren er natuurlijk nog veel meer zenuwachtige stellen die meteen wilde bellen, na 9 keer bellen kwam ik erdoorheen ennnnnn goed nieuws! Ons laatste mooie cryo is helemaal goed ontdooid YES!

Dus die middag mochten we naar Amsterdam om ons embryo op te halen. Wat was het weer bijzonder! En het was een echte topper, we hebben er nog niet eerder 1 gehad van zulke goede kwaliteit dus dat begint al goed.

Hoe leuk zou het zijn als we met pasen tegen de familie kunnen vertellen dat we eindelijk zwanger zijn !?

En tja 3x is scheepsrecht toch? Save the best for last en meer van dat. Dit moet hem toch zijn?

Nu word het toch wel echt eens tijd na 3,5 jaar?

De eerste wachtweek ging redelijk snel voorbij.. Ik voelde me prima en we hadden er ook echt een goed gevoel over. Maar hoe dichterbij de testdatum kwam hoe minder zeker we waren dat het gelukt was.. En al vrij snel kwam er een eind aan de spanning en werd ik ongesteld.

Wat shit zeg, dit was de laatste, nu moeten we weer helemaal opnieuw beginnen met een ivf behandeling.

BALEN to the max.

En veel tijd om te balen was er niet want 1 uur na het slechte nieuws moest ik de hele avond oudergesprekken voeren op mijn werk.. die kon ik echt niet meer afzeggen.

Op mijn werk zei ik (zo normaal mogelijk) hooi tegen me collega's en toen

zeiden ze "ohw nee he shit!" huh ik dacht toch dat ik redelijk cool overkwam maar ook hun kennen me door en door en weten het wanneer het niet lekker gaat. De avond ging gelukkig snel om en toen kon ik lekker naar huis om samen met Björn aan de wijntjes te gaan en te praten om dit weer even een plekje te geven.

Morgen bellen naar het ziekenhuis over hoe nu verder maar eerst dit samen even heel heel erg k*t vinden.

Liefs van Linds