IUI en de teleurstelling

Vol goede moed ga je het traject in. Na de eerste poging van de IUI dacht ik ook we gaan er weer vóór deze maand nog weer een kans. Na een teleurstellende eerste ronde. Ik had er voor nu zo een goed gevoel bij, de oplevering van het zaad was 3 x beter dan de eerste keer en stond er zo relaxt in deze ronde. 

Ik belde die dag na de inseminatie met me schoonzusje die nog hoogzwanger was op dat moment, het was volle maan die nacht hoe mooi zou het zijn als zij zou bevallen en onze poging die dag was gelukt. Een dag om niet te vergeten zou je later denken. 

In ja hoor in de nacht braken haar vliezen en diende er een klein nichtje zich aan die ochtend, wat een wondertje van 2900 gram die avond mochten we haar zien en waren opslag verliefd, daarnaast gaan die eierstokken nog meer klapperen! Wat bijzonder zo mooi meisje erbij. De weken voorderde op de wachtbank voor ons, tot ik afgelopen maandag ineens last kreeg van kwaaltjes, die zowel bij een aanstaande zwangerschap als menstruatie voor komen, dinsdag ook de dag voor me menstruatie gokte ik er een test op, helaas bleef deze negatief en waar ik toen al bang voor was kreeg ik krampen en ligt bloedverlies maar het zette niet echt door, klein beetje hoop bleef er, tot woensdag ochtend het toch echt begon de menstruatie wat een onwijze teleurstelling en een huilmoment van frustratie, waarom lukt het niet? Medisch gezien is er niks mis maar waarom mag het dan niet lukken? Iedereen was zeer liet die dag en je denkt ook alle moed weer bij elkaar en door gaan, we hebben nog 4 kansen, en zou dan 3 de keer misschien scheepsrecht zijn? Ik hoop het. Het is wel eens moeilijk positief te blijven en iedereen zegt het ook, maar ik zit op dat moment met het gevoel en dat gevoel kan je niet 123 uitschakelen helaas.. 

gelukkig kan door alles wat er nu speelt omtrent COVID wel de behandeling door gaan dat was wel een opluchting, ik was zo bang dat ze het zouden stil leggen. Voor nu betekend het weer aan de hormonen vóór 5 dagen Clomid en dan volgende week weer vóór een uitgangsecho en in de hoop dat vóór ons 3 de keer scheepsrecht kan zijn voor ons zo geliefde en gewilde wondertje. 

Hoe gaan jullie met een teleurstelling om?