IUI-4 Update #3 Follikelmeting 2

Daar waren we toch alweer. Helemaal gek worden we van deze ritjes heen en weer naar de kliniek, maar hopelijk is het allemaal voor een goed doel. 

Na weer dik een half uur wachten (goh ze zullen daar toch ook eens op tijd zijn) mochten we weer. De arts vroeg hoe het met me gaat en ik gaf aan dat het wel gaat. Maar in werkelijkheid… Daar later meer over.
Anyhow. Mevrouw Cyste was weg. Klopte ook wel met de buikpijn en afscheiding die ik had gehad. Dat had het knappen/scheuren en leeglopen kunnen zijn. Nou, toppie. Weg met die trut.. ;)
Vervolgens op zoek naar eitjes. Het leek wel pasen. Dr. K en de zoektocht naar eitjes. Jaja, we gevonden, een heleboel, zeker 6 weer aan beide kanten waarvan aan één kant één ‘dominante’ van 10MM. Niets noemenswaardigs dus.
Het ophogen van de medicijnen is te gevaarlijk, want als ze dan alle 12 dan als een malle beginnen te groeien, dan moet de ronde weer afgebroken worden (dat zou niet voor het eerst zijn) en dat willen we ook niet.
Nu dus gewoon door prikken met de 100E van de Gonal-F. En dan donderdag weer een follikelmeting.

Dan zou ik nog terug komen op hoe ik me voel.
Excuse my french. Maar damnit wat voel ik me vreselijk kut. Voornamelijk lichamelijk, maar mentaal gaat het ook niet bepaald toppie met me. Ik heb de ene na de andere migraine aanval, ik zit HELEMAAL onder de puisten. Nooit van mijn leven gehad. Veel buikpijn, vocht vasthouden en geen honger. Dat is dan weer niet zo erg aangezien ik nog best wat moet afvallen. Haha.
Maar die migraine en hoofdpijn, my oh my, dat is gewoon echt de hell. Nu ben ik sowieso wel bekend met migraine, aangezien ik dat chronisch heb. Maar de aanvallen lijken nog erger te zijn en veel langer te duren ook. Pijnstillers helpen niet. Knettergek word ik er van. Het werken gaat toch door, ik werk voor mezelf en kan het me gewoon niet permitteren om me elke keer ziek te melden ofzo. Gaat gewoon niet. Zeker nu het met mijn werk eindelijk echt goed en soepel verloopt.

*zucht*
Mentaal begin ik er wel een beetje doorheen te gaan ook. Ik krijg niks uit handen. Ik ben moe, mentaal, lichamelijk. Ik wil in bed kruipen, met mijn 4 lieve poezen en alleen maar huilen. En ik wil slapen, slapen en wellicht ook gewoon maar niet meer wakker te worden. Ik ben klaar met het spuiten, klaar met me kut voelen en bovendien klaar met alle teleurstellingen, de zinloze hoop. Klaar met iedereen die zeikt dat ze na 3 maanden nog niet zwanger zijn. Klaar met iedereen die kinderen heeft of zwanger is.
Ik erger me aan alles. Mijn man kan niets meer goed doen, ik erger me aan mezelf, ik erger me aan mijn katten, aan mijn familie. Ik erger me aan mijn werk, ik erger me aan fora. De computer, ook daar erger ik me aan. Ik typ blind, maar o wee als ik er een keer een tikje naast zit en mijn hele zin is f*cked up. Dan kan ik ’t toetsenbord wel door het raam smijten.

*zucht nog een keer heel diep en slikt heel veel tranen door*

Kennelijk had ik nog niet genoeg ellende meegemaakt in mijn leven..

Dames, ik ga naar mijn bed. Katten knuffelen en huilen en dan zie ik wel weer verder.

Bye X