Is dit het einde,doet dat de deur dicht.....

Lieve lezers...

Jullie hebben al een tijdje niks van mij gehoord, het was de afgelopen periode lastig om de juiste woorden te zoeken om weer een blog te schrijven. Ik heb de afgelopen maanden veel nagedacht veel verdriet gehad, maar ik wist na een poos dat ik niet moest opgeven. Ja dit is de laatste ''vergoede''  behandeling helaas, nee niet helaas voor die verschrikkelijke naalden en die verschrikkelijke punctie. Maar wel helaas dat deze deur bijna dicht en we hadden gehoopt dat het toch allemaal even anders zou gaan. Maar hoofd omhoog we zijn er nog niet de deur is nog open, ik heb de afgelopen periode weer hormonen moeten spuiten en heb er weer een punctie op zitten. Dit keer had ik mijn punctie onder narcose omdat de vorige punctie niet pijnloos zijn verlopen. De punctie ging goed ik heb niks gevoeld :), de arts zei dat ik heel snel weg was. Dit keer hebben ze 15 eicellen aangeprikt, dus behoorlijk veel ze gaan dan gelijk kijken hoeveel er bruikbaar zijn om te bevruchten. Uit eindelijk zijn er 11 bevrucht nou dit was een goede oogst. Nu was het afwachten hoeveel gezonde eicellen er dit keer bij zouden zitten omdat de vorige keren zoals sommige lezers misschien weten er maar steeds 1 gezonde was. Maar hou je vast jaja..... dit keer zijn het er 3 :D. Alleen bleef ik net als de ander puncties wat last houden dus nam ik contact op met het ziekenhuis, ik mocht die dag gelijk komen want ze wilde toch even een echo maken. Daar konden ze op zien wat er aan de hand was, de eierstokken van de vrouw zijn 2-3 cm maar die van mij waren op dit moment 7-8cm en waren er veel blauwe plekken te zien. De arts ging in overleg met een andere arts of dat ze me in het ziekenhuis moesten houden. Gelukkig kreeg ik het nieuws dat ik naar huis mocht maar ik moet rust houden en moet 2-3 liter water drinken. Dus ik hou nu heel braaf rust wat behoorlijk lastig is voor mij, ik lees een boek, kijk wat films, laat m'n man wat aanklooien in de keuken(voor het avondeten).

Het is een heftige periode geweest de afgelopen tijd, het was een lichamelijk en geestelijke strijd. Zoals ik bij m'n vorige blog had gezegd ik heb dit traject behoorlijk onderschat. Ik heb veel steun gehad van m'n vrienden, nichten, zusje en natuurlijk m'n partner. Ze hebben naar me geluisterd, bijna tot in ''mijn ogen'' aan vervelends toe, hebben me adviezen gegeven waar nodig.Ook heb ik veel steun gehad van andere vrouwen die in de zelfde situatie zitten. Kijk ieder gaat met sommige situaties anders om, maar het was fijn om soms dingen te delen met vrouwen die precies snappen wat je bedoelt.

Door deze blogs te schrijven wilde ik een kijkje geven in het traject waar ik nu in zit, ik wilde ook laten zien wat ivf voor mij was. Ook wilde ik laten zien wat PGD is ,het traject waar ik in zit. Ik hoop dat achter deze deur een mooi einde zal zijn van dit traject of een mooi begin. Een mooi begin van één van onze stappen in ons leven. Begrijp met niet verkeerd als het traject anders zal lopen dan dat wij hopen, zal er vast nog wel een mooie deur voor ons open staan. Ik weet ook dat de discussies niet zullen eindigen over ivf, ik weet hoe sommige vrouwen er over denken. Maar ik ben blij dat wij deze weg zijn ingeslagen, het was pittig maar het was het waard. Ik ben blij dat ik de blogs heb geschreven heb ik hoop dat ik in de toekomst door kan blijven schrijven maar dan hopelijk met een andere titel.....