Is de babykamer al af?

"Nee, de babykamer is niet af." Glimlach ik. Ik weet niet of het al af had moeten zijn. Ik kan het ook niet aflezen uit het gezicht van mijn collega, al 4 jaar moeder. Andere moeder-collega's kijken naar hun scherm. Hebben ze mij gehoord? Veroordelen ze mij? Of was het interieurdesign van de babykamer mogelijk gespreksstof en weten ze nu even niet wat te zeggen.

Ik voel dat ik veel dingen mis of dat er dingen zijn die ik had moeten regelen. Dan had ik nu meer rust gehad en scheelde een hoop onzekerheid. Maar het is nu eenmaal zo. 40 uur baan met onregelmatige tijden. Mijn vriend ook. Veel verjaardagen deze periode. Heb ik nog meer smoesjes? Ik leg niets uit.

"Wanneer gaat je verlof in?" De collega doorbreekt mijn gedachten en de stilte.

Hoewel de veelvuldige bewegingen in mijn buik me met de neus op de feiten drukken, is het moederschap nog een ver-van-het-kraambed-show. Ik, moeder van een meisje. Ik zie ernaar uit om haar vast te houden, haar aan te kijken, haar te ruiken... Op de één of andere manier lijkt het alsof het nog wel een jaar zal kunnen duren voordat dat gaat gebeuren. En hoe...? Nog <6week en dan die 16 weken verlof.

Ik kan mij niet herinneren wanneer ik voor het laatst meer dan een maand aaneengesloten niet gestudeerd of gewerkt heb. De collega zegt: "Geloof me meid, die tijd heb je nodig. Gaat zo om".

Ik geloof ze. En ik wil ook graag weg. Ik zit met de beoordeling van het werk in mijn maag. 'Ik doe het wel beter dan anderen, maar dat ik nou iets voor de afdeling betekend heb...' ik herhaal in gedachten het oordeel van mijn 2-weken verse leidinggevende. Normaal had ik me er heel druk om gemaakt. En ja ik vind het ook oneerlijk. Ik heb het beter gedaan terwìjl - nee, ondánks ik zwanger ben. Ik ren met een bolle pens het hele bedrijf door om iedereen te kunnen helpen. Betekent dat niet iets? Maar het is een kleine gedachte die in het niet valt met de hamvraag: Zal ik een goede moeder zijn?