11 jaar geleden
In verwachting van een zwangerschap
Het is september 2011 en we besluiten de pil aan de kant te doen. In eerste instantie nog niet om daadwerkelijk zwanger te worden, maar het lijkt om beter om te stoppen met de hormonen in de pil. We besluiten om over te gaan om "Natuurlijk Anticonceptie" en gebruiken als het nodig is condoom.
Mijn cyclus is direct weer netjes op gang en ik heb elke maand keurig een menstruatie. Ik heb zelf het idee dat ik mijn eisprong kan voelen, elke maand aan de andere kant!
De eerste maanden is het spannend en verwachten we zelfs een klein beetje dan ik misschien wel 'per ongeluk' zwanger wordt. En dat vinden we eigenlijk ook helemaal geen probleem. Als het komt is het hartstikke welkom.
De maanden vorderen en we worden 'onvoorzichtiger'. Waar we eerst nog een week voor de ovulatie al voorzichtig deden, doen we het nu ook 2 dagen ervoor al 'onveilig'. Elke maand denken we, misschien is het nu wel raak. Ik had ergens gelezen dat je de eerste paar maand niet je vrijpartijen hoefde te plannen en we kiezen we er dus voor om een zwangerschap steeds meer kans te geven.
Het is juni 2012 als we samen besluiten om nu ook 'actief' zwanger proberen te worden. Ik ben nu 10 maand van de pil af en we verwachten allebei eigenlijk wel dat zwanger worden niet zo'n probleem zal worden. Mijn lichaam heeft lang de tijd gehad om te ontpillen, we zijn bieden gezond en jong.
Vol verwachting gaan we aan de slag. De eerste maand direct 2 dagen overtijd en ik kan niet wachten om de zwangerschapstest te doen. Maar helaas, de zwangerschapstest geeft aan dat ik niet zwanger ben. Een teleurstelling, maar "Ach het zou ook wel heel snel zijn".
De maanden vliegen voorbij, maar helaas zonder zwangerschap. Ik ga nauwkeurig bijhouden wanneer we vrijen en hoe lang precies de menstruatie zijn. Ik voel ondertussen mij eisprong niet meer, maar mijn cyclus is gelukkig nog steeds netjes regelmatig. In oktober 2012 ben ik inmiddels een jaar van de pil af en ga ik mijn temperatuur bijhouden. Want als we dan bij de dokter terecht komen, hebben we dat in elk geval al gedaan.
In november vertellen vrienden dat ze weer in verwachting zijn. Natuurlijk geweldig voor hun, maar het doet pijn. We gunnen ze natuurlijk, dat ze ook deze keer weer makkelijk zwanger zijn geworden. Ons confronteert het wel met het uitblijven van onze zwangerschap.
We besluiten nog 2/3 maand te temperaturen en als het dan nog niet is gelukt naar de dokter te gaan.
Elke maand wordt de teleurstelling groter. De eerste maanden troost je je met de gedachte dat 90% van de vrouwen binnen een jaar zwanger is en heb je goede moed. De laatste maanden durven we eigenlijk niet meer te hopen, bang voor de teleurstelling die elke maand harder aankomt.
In het begin genoot ik er van om alvast op internet babykamers op te zoeken, namen op te zoeken en zwangerschapsverhalen te lezen, maar nu durf ik mezelf niet meer 'gek' te maken. Ik durf niet te veel meer te hopen, misschien duurt het nog wel jaren voor het zover is.
Het is vandaag 3 januari en we zijn nu +/- één jaar bezig om (on)bewust zwanger te raken. Volgende week ga ik met tegenzin de dokter bellen.
Anoniem
Ik weet hoe het is als je niet zomaar zwanger raakt....Ik hoop dat het bij jullie toch snel raak mag zijn hoor!
Anoniem
Heel veel succes! Ik heb geen idee hoe het voelt als je niet zwanger raakt terwijl je het heel graag wilt. Ik ben juist het tegenover gestelde, ik ben zwanger geraakt door de pil heen. Ik hoop voor je dat het heel snel gaat gebeuren. Vertrouw niet altijd meteen de zwangerschapstest, ik heb er 3 gedaan en die bleven negatief en voor de zekerheid toch nog 1 gedaan en die was positief en toen was ik al 9 weken zwanger. Ondertussen ook een paar keer naar de dokter geweest en die zei gewoon dat ik niet zwanger was... In het ziekenhuis waar ik ben geweest hadden ze ook spreekuren voor mensen die graag zwanger willen raken, heel laagdrempelig. Misschien dat ze dat ook bij jullie hebben?
Anoniem
Bedankt Davado voor je reactie! Het naar de dokter gaan is inderdaad een beetje toegeven dat het niet lukt vanzelf. Ik wil het zelf ook wel weer een maand uitstellen, maar samen hebben we besloten om niet weer een teleurstelling af te wachten. De onzekerheid is ook knagend! Ik ben van plan om elke keer een update te doen. Zelf vind ik het prettig om het van me af te schrijven. Het lijkt me ook leuk om weer terug te kennen lezen als het wel gelukt is! (Waar ik natuurlijk nog van uit ga!)
Anoniem
Ik weet hoe het is als je niet zomaar zwanger wordt. Overal om je heen lijken zwangere mama`s als paddenstoelen uit de grond te poppen en jij doet je best maar er gebeurt niets. De stap voor mij om naar de dokter te gaan heeft veel langer geduurd. En achteraf gezien had ik het veel eerder moeten doen. Je zet de stap naar de dokter niet zomaar. Zwanger worden is iets van je samen, daar zou geen dokter aan te pas hoeven komen. Hoewel de stap eng is en on natuurlijk aanvoelt. Zal je er achter komen dat antwoorden op wat er nu aan de hand is een last van je schouders doet af vallen. Het geeft ook nieuwe vragen, maar geloof me ze kunnen heel veel tegenwoordig je kansen zijn echt nog niet verkeken, Ik wens je heel veel succes dit wordt jullie jaar