Snap
  • Zwanger

Ik weiger te bevallen

Ik ben nu 35 weken zwanger, het is 4.41 uur en dit zijn de gedachtes die door mijn hoofd spoken.

In mijn vaders aquarium is er een vrouwtjesvis die al heel ver over tijd is. Haar buik is megagroot, 5x zo groot als haar hele lichaam en ze komt zeer moeizaam vooruit in het water. Ze weigert te bevallen. Als ze eenmaal bevalt, zullen de andere vissen in het aquarium haar eitjes opeten. Dus draagt ze haar eitjes net zolang totdat ze uit haar lichaam barsten of totdat ze zelf doodgaat. 

Zo voel ik mij ook de afgelopen tijd. Stiekem hoop ik dat de baby later komt dan de uitgerekende datum. Als het kon droeg ik hem nog langer dan 42 weken. Ik vind het wel gezellig zo met de baby in mijn buik. Waarom moet hij nou weg? Na een paar maanden zal hij al gaan kruipen, dat kruipen zal op een gegeven moment overgaan in lopen en dan rennen, zwemmen, fietsen, vliegen. Steeds sneller, steeds verder weg van mama, verder weg van mij. En wat zal hij onderweg allemaal tegenkomen? 

In mijn buik is hij lekker warm en veilig, denk ik dan. Geen idioten, geen ebola, geen racisme, geen "organic" yoga nazis, geen dwangmatige optimisten in ontkenning, geen toeristen die niet kunnen fietsen, geen toiletrollen die opraken, geen blanke popsterren die niet kunnen twerken maar het toch zonodig moeten proberen, geen rock en roll gasten tegen de 40 die hun mannelijkheid meten aan de hoeveelheid vrouwen die ze half in hun leven hebben, geen onzin, geen domheid en geen hypocrisie die hem op zullen vreten. Nee, in mijn buik heerst alleen warmte en liefde. Zolang hij in mijn buik zit, kan ik hem beschermen tegen dat alles, zeg ik tegen mezelf. Maar de eigenlijke echte waarheid is dat ik vooral bang ben om hem te verliezen en dat de warmte en liefde die ik nu voor hem voel ook verloren zal gaan.