Snap
  • Zwanger

Ik was een beetje dom.

Vanaf oktober 2012 gingen we 'het' proberen, zwanger worden dus. Alle voorbehoedsmiddelen het raam uit en dan is het toch wel spannend

Wat als het in een keer lukt? Dan wonen we in een inimini appartement dat zo gehorig is dat je de buren hoort kuchen. Daar kan je geen baby in kwijt en hoe moet je er überhaupt een kraamhulp in kwijt? We kunnen zelf amper in en uit bed komen in dat kleine slaapkamertje. 

Maar gelukkig was daar al snel een nieuw en vooral groot huis dus mocht het nu gebeuren dan waren we in ieder geval iets beter voorbereid. De maanden gingen voorbij en we gingen lekker op vakantie. We hadden het zo druk gehad met verhuizen en daar veel geld aan besteed. Dus het moest een relax vakantie zijn die niet al te duur was. Een lastminute naar een all-inclusive werd het na veel zoeken. Ik snap nog steeds niet waarom we ooit dachten dat dat iets voor ons was, maar iedereen doet weleens rare dingen. Nadat de vakantie geboekt was realiseerde ik me dat ik waarschijnlijk midden in de vakantie ongesteld zou worden. En op dokters advies mag ik geen tampons gebruiken omdat ik al twee keer TSS (tamponziekte) heb gehad. Ik zeg nog weleens op een hete dag, ach wat kan er nu in een half uurtje gebeuren als ik zo'n ding in heb. Maar mijn man wil er niks van weten, je gaat je leven niet riskeren om te gaan zwemmen. Dus dat doe ik dan ook niet. 

Op de tweede dag van de vakantie kreeg ik al last van krampen, dus dan zou die menstruatie ook wel snel komen. Balen, maar lekker in de zon liggen is ook niet verkeerd. Maar de dagen verstreken en op wat spotting na was er geen menstruatie te bekennen. Op een dag in de laatste week van de vakantie waren we in de supermarkt toen ik intense kramp kreeg. Ik kon niet meer lopen en dit was met recht de ergst menstruatie kramp ever. Of ik had een of andere darmbacterie opgelopen, maar dit was niet normaal. Eenmaal in het hotel een half uur op het toilet gezeten maar er kwam niks en de kramp ebde langzaam weg. Toen na een week de menstruatie nog steeds niet aandiende zei mijn man, het kan ook iets anders betekenen...

Ik lachte en zei, nee joh! Ik ben heus niet zwanger. Die nacht werd ik wakker met een slapende arm, na een paar minuten wrijven en bewegen kwam er weer gevoel in maar die tinteling bleef. En nu voelde ik het ook in mijn wang en in mijn been. Onrustig wandelde ik door de hotelkamer, wat heb ik nu weer? Ik stond naast het bed van mijn man te prevelen dat ik bang was. Nou hij schrok zich wezenloos. Hij vroeg me om alsjeblieft weer te gaan slapen. Met veel moeite sliep ik weer in, de volgende ochtend voelde ik de tintelingen nog steeds. En de dagen erna. Soms was het erg en soms iets minder, maar weg was het nooit. Ik dacht straks heb ik iets en dan moet ik in het vliegtuig terug en wat als het nu in de lucht misgaat? Moet ik eerst nog naar een dokter hier? Maar ik dacht ik ga wel naar de huisarts als ik terug ben. Donderdags waren we terug en vrijdag ging ik naar de huisarts. Ik had inmiddels zelf al bedacht dat het misschien stress was. De dokter stuurde me naar huis met de boodschap het nog even aan te kijken. Later die dag belde ik met mijn moeder, die zei: ja dat heb ik ook gehad! Hyperventilatie. Zij had het toen ze net getrouwd was. Ik had net een nieuw huis en een toch wel serieuze kinderwens dus opzich heel logisch dat het me even naar de keel vloog. 

Na het weekend ging ik weer aan het werk en haalde in mijn pauze toch maar een zwangerschapstest. Ik was inmiddels twee weken overtijd en dat was zelfs met mijn onregelmatige cyclus wel erg lang. Dus toen ik thuis kwam dacht ik kom maar op met die test. Meestal als ik een test deed dan was ik diezelfde dag nog ongesteld. Met die gedachte deed ik de test ook. Als ik de test doe is de spanning eraf en kan ik gewoon ongesteld worden. Op mijn man had ik ook niet gewacht, want ik was toch niet zwanger. 

Ik keek naar de zwangerschapstest die op het fonteintje lag en daar kwam een plusje tevoorschijn. Huh? Wat? He? Ben ik zwanger? Mijn lippen krulde naar boven en weer naar beneden. Haast met de broek op de enkels rende ik naar de tafel om het doosje te checken of ik wel echt zwanger was. Betekend plus wel echt zwanger? JA natuurlijk! Maar ik was totaal overdonderd.

Ik snap nog steeds niet, hoe ik zo bewust heb volgehouden niet zwanger te zijn. Toen mijn man begon over een mogelijke zwangerschap begon die hyperventilatie. Dus onbewust wist ik het wel. Maar mijn bewuste was er gewoon nog niet klaar voor. Die kramp in de supermarkt zal iets met de innesteling te maken hebben gehad. En die spotting waren innestelingsbloedingen. 

Zo bewust zijn we begonnen en zo onbewust heb ik mezelf nog even van de domme gehouden. Raar hoe het menselijk brein werkt. Maar toen ik eenmaal die test had gezien kon ik het wel van de daken schreeuwen. Alle angst was verdwenen. Alhoewel, de angst dat mensen aan mijn neus konden zien dat ik zwanger was. Want dat gevoel had ik constant...

9 jaar geleden

Ja ik dacht ik heb vast iets ernstigs. En mijn moeder had wel een vermoeden maar was toch erg verrast.

9 jaar geleden

Jazeker een mooie sluiting van de vakantie. Toch een mooir herinnering aan een ietwat saaie vakantie.

9 jaar geleden

Wow best heftig dat je die tintelingen voelde. En herkenbaar dat je moeder precies weet hoe laat het is ;)

9 jaar geleden

Prachtig vakantie cadeau toch eigenlijk dan ;)