ik WAS altijd zo nuchter en relaxed..

Lekker nuchter, niet zo snel in paniek, alles kan en mag. Je kan altijd alles tegelijk en het gaat 9 van de 10 keer nog goed ook. Niet omdat je zoveel overzicht hebt of het allemaal gepland hebt maar gewoon omdat je het doet en wel ziet hoe het loopt. Niet zeuren gewoon doen. Zo gaat dat hier meestal. Natuurlijk gaat het bij mij ook wel eens goed mis, maar dat is geen ramp. Vallen en opstaan. Goed voorbeeld voor de kinderen denk ik.

Maar sinds de laatste weken van de zwangerschap zie ik ineens overal problemen. Ik wordt niet goed van mezelf. Ik ga ineens vooruit denken. We zijn pas verhuisd dus de kinderen moesten op een nieuwe sport. Ga ik nadenken over dat het straks niet handig is met een baby om ze weg te brengen dus dat ze beter maar iets in de buurt kunnen uitzoeken. Wat is dat nou weer voor onzin?! Het is in de kraamweek misschien even behelpen, maar daarna is het geen probleem meer! Ik overzag laatst niet meer dat ik moest koken en de kinderen op verschillende tijden bij de zwemvierdaagse moest zien te krijgen. Ik ken mezelf niet zo.

Het is altijd even een geklier, even een ritme zien te vinden met een baby, maar tot nu toe is het me altijd gelukt dus waarom zou het deze keer anders zijn. Misschien omdat het om vier kinderen gaat waar ik rekening mee moet houden. De één moet naar sport, de ander wil naar een vriendje worden gebracht weer een ander wil vooral aandacht terwijl ik moet koken of er nog een berg was ligt. Of ze nemen een stuk of wat vriendinnen mee naar huis voor een overvol effect in huis ;p Zorgen dat de kinderen hun huiswerk doen. Toch een beetje opletten dat de jongste niet weer het hele huis op de kop zet. Kijk daar ga ik alweer. Mijn hoofd loopt over van de onzin. Ze kunnen zich zelf ook wel even redden. Hoop ik ;)

Hoe relaxed je ook bent, je blijft moeder die een huishouden lopende moet houden. Dat loopt al tien jaar lekker door hier. Dus laat ik maar gewoon alle verplichtingen opschrijven dan hou ik overzicht. Haha te grappig voor woorden dat ik overzicht wil. Ik ben normaal gesproken een wandelende agenda. Ik weet precies wie, waar moet zijn en hoe laat. Met mijn zwangerschapsdementie ben ik echt een vergiet. Echt niet normaal. Als mijn dochter is uitgesproken over wat haar plannen zijn ben ik alweer vergeten wat ze nou precies wil doen.. Iemand een briljant idee hoe ik de chaos in mijn hoofd kan doven? Het gekke is dat ik wel weet dat ik me druk maak om niks, en toch schiet er van door mijn hoofd. Gekke hormonen! Zo makkelijk om die de schuld te geven ;)