Snap
  • Zwanger

ik voel me moeder, maar weet niet of ik het ooit word.

Niet zwanger kunnen worden En mijn werk als gastouder, waardoor je soms toch een soort moeder bent.

Hoi Ik ben Essie en ik ben 30 jaar. Dit is mijn 1e blog. Na al die jaren wil ik toch eens mijn verhaal kwijt.

Op mijn 19e kwamen mijn man en ik bij elkaar. Na ruim 3 jaar besloten we dat we wel klaar waren voor een kindje.

Ik stopte op mijn 22e met de pil. Het 1e halfjaar werd ik keurig volgens de klok ongesteld. De 7e maand kwam er niets.... oeeehhhh zou het ? zou het dan nu al?  De test was negatief :(

Weken gingen er voorbij en geloof me bijna net zo veel testen als weken, maar er kwam geen menstruatie en de testen bleven negatief. Nadat ik 3 maanden 'óvertijd' was toch maar eens de huisarts gebeld. 2 dagen later naar de huisarts. zwangerschapstest, controleren op blaasontsteking etc. maar niks. Ik moest nog maar 6 weken wachten en dan als er nog niks was kreeg ik de verwijzing naar de gynaecoloog. 

6 weken later liep ik de praktijk uit met een afspraak bij de gynaecoloog :( diep van binnen wist ik t al. Dit ging een lange weg worden, maar ik zou moeder worden! Daar was ik tenslotte voor geboren.

In het ziekenhuis al snel duidelijk dat ik Pcos heb. Fijn en dat is? TJa dat zocht ik maar op het internet op. En of we maar meteen een ivf wilde inplannen. pffffff, mag het allemaal even bezinken?

Na een paar weken besloot ik een second opinion bij een ander ziekenhuis te vragen.

Resultaat hetzelfde, maar een heel ander gevoel. Ik kreeg uitleg wat het nu was en er was veel meer mogelijk dan alleen ivf. Mijn hormonen kloppen niet helemaal en met pilletjes clomid konden ze wel een eisprong opwekken.zo gezegd zo gedaan.

Ondertussen ben ik begonnen als gastouder, wauw wat is dat leuk zeg al die kids om me heen.:D Zie je wel ik ben hier voor in de wieg gelegd. Het zal nu vast gaan lukken.

Al snel 2 jaar verder en een heel vervelende bijwerking van de clomid. Ik reageer lichamelijk heel goed, maar geestelijk niet. Mijn man denkt af en toe dat ik schizofreen ben, zo raar kan ik reageren. na 3 behandelingen trekt hij dan ook de stekker uit het hele ziekenhuis gedoe met de woorden: Je gaat nu kiezen tussen onze relatie en de kinderwens. tsja ehhhh Ik wilde kinderen met hem en om een kind te krijgen en hem onderweg te verliezen was niet wat ik wilde. Dus ik legde het naast me neer.

Mijn werk als gastouder ging in de jaren erna alleen maar beter. Ik kreeg steeds meer opvang kinderen en de meesten die zijn er nu nog steeds. Een aantal ging weg omdat ze naar de middelbare school gingen, maar er is nog steeds contact.

Soms voel ik me zo dubbel in me werk..... Ik ben een gastmoeder, maar heb zelf geen kind. Toch voel ik me vaak een moeder, alleen niet met die gebroken nachten. alhoewel..... ik doe ook logeeropvang 1x in de 2 weken en soms is het dan s nachts ook niet door slapen. Mensen om mij heen zeggen dingen als ' ach dat snap jij toch niet' en 'jij moet maar blij wezen dat je kinderen hebt, je kunt altijd je eigen weg gaan'.

De wens die blijft......Ik wordt ouder........Ik blijf alleen.........

De woorden die vaak door mijn hoofd gaan, maar mijn leven was verder wel goed. Ik heb bijna alles wat mijn hart begeert, behalve een kind.....  Toch kon ik er goed mee leven.

Tot 2 jaar terug.

Mijn man: 'Moeten we het niet misschien nog een kans geven?'.

Ik was totaal overdonderd en wist eigenlijk niet of ik die hele medische malle molen wel weer door wilde.

Toch maar een gesprek met de gynaecoloog e dan zien we wel weer...........................

9 jaar geleden

Wat goed om te horen! Heel fijn voor jullie. Hier helaas na 3 IUI en 1 afgeronde ivf. Nog niks. Nu aan t voorbereiden voor de 2e terugplaatsing binnen de 1e ICSI poging. Nog 7 cryo's te gaan en dan is het echt voorbij. Maar ik heb de hoop nog niet opgegeven hoor ☺

9 jaar geleden

Hoi Essie, geef de moed niet op! Je weet echt nooit hoeveel geluk er nog op je af komt. Ik was na 3 jaar proberen (ook PCOS na eerst een miskraam) toch ook zwanger. En prompt was ik drie maanden na de geboorte van onze dochter tot onze verrassing in verwachting van ons tweede kindje, een zoon. Ik heb ook clomid en hormoonpreparaten geprobeerd. En ook ik vond dat de bijwerkingen zoveel narigheid op m'n leven hadden dat we ermee stopten. Na een korte kijkoperatie waarbij eileiders, eierstokken en baarmoeder goed zijn bekeken en doorgespoeld, was ik 3 maanden later in blijde verwachting. Ik ben de arts, Dr. Bots in Tilburg, nog altijd dankbaar. Positief blijven en zoveel mogelijk jullie leven samen leven. Laat het achteraf geen verloren, sombere tijd zijn. Dat is, wat de uitkomst ook zal zijn, eeuwig zonde.

9 jaar geleden

Wat een verhaal! Heel veel sterkte en succes. Ik hoop dat je kinderwens heel snel uitkomt.

9 jaar geleden

Laat het rustig over je heen komen en geniet van wat je nu hebt. Probeer het los te laten dan zal het vanzelf op je pad komen. Ik kon ook moeilijk zwanger raken heb er 3 gekregen zonder ivf. Ze zijn inmiddels groot en ik heb nu zelfs kleinkinderen waar ik van geniet. Ik heb een nicht die na 4 miskramen nu eindelijk weer zwanger is. Misschien is het gewoon jou tijd nog niet. Maar het zal zeker komen. Ik wil je blijven volgen en wens je heel veel sterkte. De kracht in je is er al nu nog de rust vinden die je zo verdiend