Ik had een sterke voorkeur voor het geslacht van onze baby.

Het leek mij altijd al geweldig om een dochter te hebben. Ondanks dat ik zelf geen oppertut ben hou ik er wel van om te tutten met (kleine) meiden. Make-uppies, nagellak, koekjes bakken en knutselen.. Ik wilde daar gewoon een dochter voor! 

Natuurlijk kan je dit ook doen met een jongen, alhoewel ik niet veel jongens ken die hier van houden. Dus toen ik zwanger was wenste ik meteen dat het een meisje zou zijn. 

Vroeger zag ik het al voor me. Mijn eerste kind zou een meisje zijn. Mijn mini me. Een dochter dat graag alles samen met mij zou willen doen. Je hebt nou eenmaal meer aandacht en tijd om leuke dingen met je eerste kind te doen en daarom leek het mij fantastisch als dat eerste kind een meid zou zijn. 

Toen ik zwanger was, voelde ik gewoon dat het een meisje zou zijn. Ik was er 100% zeker van. Wanneer ik opzoek ging naar namen voor de baby keek ik alleen naar meisjesnamen. Zodra ik in het lijstje van jongensnamen zocht, voelde het overbodig. Het is toch een meid, dacht ik dan en kon ik mijn aandacht niet bij de jongensnamen houden. 

Stiekem had ik zelfs al een setje meisjeskleding gekocht. Mijn gevoel laat mij niet vaak in de steek, dus ik was er heilig van overtuigd dat het best kon, ookal hadden we de geslachtsbepaling pas een paar weken later. 

Omdat ik zo nieuwsgierig was ging ik op internet opzoek naar de zogeheten bakerpraatjes en beoordeelde ik welke van deze beweringen wel eens zouden kunnen kloppen. Natuurlijk geloofde ik hier niet echt in. Maar leuk was het wel!

Mijn vriend was bang dat ik super teleurgesteld en niet blij zou zijn als onze baby een jongen bleek te zijn. Maar zo voelde het voor mij echt niet. Is het dan zo erg om een voorkeur voor geslacht te hebben als je zwanger bent? Of is het erg om dit zo open uit te spreken? Ik was allang blij dat ik moeder mocht worden. Een zoon was (en is nog steeds ;-)) meer dan welkom!  

Toen ik 16 weken zwanger was deden we een geslachtsbepalende echo. Ik vond de echo's altijd zo bijzonder en nu helemaal omdat we zouden weten of we een zoon of dochter verwachtte. Natuurlijk probeerde ik zelf al te kijken of ik een piemeltje of de drie streepjes wat een mini vagina betekende kon ontdekken. Maar de baby liet niets zien. Ik moest maar even een rondje lopen, bukken en met mijn derriere schudden. De baby was wakker en draaide om..

Na een tijdje zei de echoscopiste.. "Ik heb het nu drie keer goed gezien dus durf het nu te zeggen... het is een meid!" 

Nouuu en wat een bom van geluk ontplofte er in mijn hart! Ik was zooo blij. Ik krijg een dochter, een klein meisje met rokjes aan en mooie blonde haren (de kans was heel groot dat wij een blond kind kregen) die ik kon invlechten. En alle leuke moeder-dochter dingen die je kan doen! Ik was in de zevende hemel. Nu moest ik het nog 5 dagen voor me houden tot de gender reveal party.. En dat is ons gewoon gelukt! 

Mijn vriend had geen echte voorkeur. Natuurlijk vond hij het idee van een zoon onwijs leuk. Hij zag zichzelf al staan met zijn mini me op de Lego afdeling van de speelgoedwinkel. Maar een kleine dame zag hij ook wel zitten.

In de auto terug van de echo was het eerste dat ik tegen hem zei; "Ik zei het toch.." en hij antwoordde; "Dit is echt de allerlaatste keer dat jij je zin krijgt..." 

Dat dacht hij ;-)  

Liefs, Maar