Ik ben geen geboren moeder.

Gek eigenlijk hé, hoe verschillend dat kan werken voor moeders.. Maar het zegt denk ik niks over hoe goed of verkeerd je het doet en of je kindje er last van zal hebben gehad. Net als jou heb ik het ook allemaal vooral op verstand gedaan in het begin en achteraf gezien niet eens zo slecht denk ik. Maar mijn gevoel was er niet altijd bij en dat voelt voor jezelf heel naar. Maar dat groeit echt! Ik ben nu ruim 4 jaar verder met onze eerste en voel me een totaal ander mens (andere moeder). Dat hele afgestompte komt heel af en toe nog terug als ik te lang te slecht geslapen heb en nergens momenten voor mezelf heb gehad weet je wel, daar moet ik op letten.

Het is precies net of het mn eigen verhaal is. Ik hou heel veel van mn zoon maar ik sloot me daar aan het negin voor af op een of andere manier. En kon het allemaal dus niet voelen. Alles ging vanuit mn hoofd ipv mn hart. En echt alsof het over mij gaat vanaf 10 maanden ging er een of andere knop om. Nu gaat niet alles meer via mn hoofd, spelen met hem daar kan ik bijvoorbeeld echt van genieten! (Al moet ik zeggen ik heb het altijd gefaked voor hem! Een masker op gezet tegenover zoontje)

Dankje voor je open reactie. Ik hoop voor je dat je het, net als ik, bij de volgende allemaal heel anders zult ervaren. Ik zeg wel eens dat de tweede heel veel goed gemaakt heeft, wat er bij de eerste allemaal 'mis' ging. Ik heb tijdens de kraamweek van de tweede ook enorm veel moeten huilen, juist omdat het zo fijn en anders was en ik me daardoor zo verdrietig voelde dat de eerste niet in zo'n warm bad terecht was gekomen. Dat had ik hem ook zo gegund. Maar zoals een vriendin ooit eens tegen me zei; het gaat er niet om wat je toen allemaal verkeerd hebt gedaan, het gaat erom wat je nu doet en wat je hem nu geeft. Ik heb uiteindelijk geen professionele hulp erbij gehad, maar heb gelukkig wel veel steun gehad van bijvoorbeeld het consultatiebureau en familie en vrienden, enz.

Moeder zijn is ook niet altijd makkelijk. Ik voelde in het begin ook een zekere afstand tussen mij en mijn zoontje, ondanks dat ik zeer gelukkig was met zijn komst. Ik was toen vrij hard voor hem en mijzelf. Ik moest alle ballen hooghouden, het huishouden er perfect bij blijven doen en sterk zijn voor mijn vriend die net een zwaar verlies had geleden voor het nieuwe leven. En ach baby’s huilen nou eenmaal dus laat hem maar even. Dit zou ik bij een volgende wel anders doen, en niet overdreven, maar wel sneller reageren denk ik. Nu hoeft hij maar naar me te kijken en ik voel de liefde 100x meer binnenkomen! Ik vond het omschakelen ook erg moeilijk, want ondanks dat je weet dat het je hele leven veranderd, kan je je er nooit helemaal op voorbereiden. Ik weet niet of je hulp hebt gehad bij dit proces, maar dat heeft mij wel geholpen.