Snap
  • Zwanger
  • wensbaby
  • weekvandevruchtbaarheid
  • ouderemoeder

Ik ben een oudere moeder

Zwanger na je veertigste

Mijn moeder kreeg mij toen ze al ruim 30 was, bijna bejaard dus voor die tijd. Al mijn vriendinnen hadden veel jongere moeders. En dus bedacht ik me als kind al dat ik later zelf vooral jong moeder wilde worden. Maar waar mijn vriendinnen één voor één netjes voor hun dertigste getrouwd waren en kinderen hadden gekregen, liep het bij mij anders. Nu lopen belangrijke zaken in mijn leven wel vaker anders, dan bij de meeste andere mensen (mijn eerste echte baan, een studieverblijf in het buitenland, mijn afstuderen, relaties, om er maar een paar te noemen). Maar nog geen kind rond je dertigste, dat is andere koek. Niet alleen de maatschappij lijkt het van je te verwachten dat je tegen die tijd gesetteld bent, er is ook nog die lastige kwestie van je afnemende vruchtbaarheid.

Vlak voor mijn 39e verjaardag had ik geluk: eindelijk een fijne relatie met een man die ook wel toe was aan een kind. En daar hield het niet op, want bij de eerste poging was het al raak. Dat ik net in het eerste jaar van een nieuwe studie zat, dat ik nog een gedoetje rondom de hypotheek met een ex moest regelen, dat mijn vriend net zijn baan had verloren, dat maakte even helemaal niets uit. Eindelijk ging het bij mij óók gebeuren, ik werd moeder!

De zwangerschap liep voorspoedig, de bevalling nog voorspoediger en onze dochter bleek een droom van een baby, daarna een heerlijke dreumes, een makkelijke peuter en een enthousiaste kleuter. Intussen rondde ik met een jaar vertraging -studeren met een klein kind thuis en een bijna volledige baan bleek een grotere uitdaging dan gedacht- mijn opleiding af, en was ik 43. Intussen was ook het gevoel dat ik écht nog een broertje of zusje voor onze dochter wilde steeds sterker geworden. Even leek het of we net zoveel geluk hadden als de eerste keer, maar ik kreeg helaas een miskraam. Daarop volgde teleurstelling op teleurstelling.

Ruim een jaar daarna maakte mijn partner een afspraak voor ons met de gynaecoloog. Het was vlak voor het moment dat ik ongesteld zou moeten worden. 'Zul je zien, lig ik straks te bloeden op de onderzoekstafel' grapte ik nog. Bij de interne echo zag alles er prima uit (en geen menstruatie te zien, goddank). Ook de resultaten van het bloedonderzoek waren bemoedigend -'zeker voor uw leeftijd' voegde de arts er nog aan toe. 'Maar dat zwanger worden blijft nu eenmaal vaak een kwestie van geluk hebben, alles moet precies op het goede moment samenkomen.'

Wat we toen nog niet wisten was dat alles inmiddels al op het goede moment WAS samengekomen. Een week later had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen. 44 jaar oud en eindelijk zwanger van een tweede kindje!