11 jaar geleden
Hyperemesis gravidarum of HG: overmatig zwangerschapsbraken
Tijdens mijn eerste zwangerschap werd ik pas misselijk met 26wkn. Ik hield toen niks meer binnen, maar uiteindelijk vond ik het nog best te doen.
Bij mijn tweede zwangerschap begon het toen ik presies 6wkn zwanger was. In mijn omgeving werd er positief op gereageerd. Reacties als 'Oh dan weet je ten minste dat het goed zit' en 'Ach meis het hoort er bij', waren heel normaal.
Elke week hoopte ik dat het over ging. De huisarts schreef medicatie voor, maar de pillen bleven er niet in. Dus kreeg ik zetpillen, maar die deden helemaal niks.
Ik was inmiddels 16wkn en ik moest regelmatig laten checken of ik niet aan het uitdrogen was. Ik was inmiddels 7 kilo kwijt en dat zat op de cruciale 10% afvallen, waardoor het HG werd en dit baarde de huisarts zorgen en ik werd verwezen naar een dietiste.
Deze schreef vloeibare voeding voor, maar zelfs dit bleef er niet in. De hele dag kwam alles er uit. 's Avonds kon ik hooguit een beetje soep binnen houden, maar daar bleef het bij. Ook water en andere vloeistoffen kwamen eruit. Waarschijnlijk bleef er toch wat hangen, want ik balanceerde op de rand van uitdrogen, maar dit was steeds niet erg genoeg om naar het ziekenhuis te gaan.
Met 32wkn was het over en klaar. Het werd 30 graden buiten en ik lag in het ziekenhuis aan een infuus. Ik knapte gelukkig snel op en het overgeven ging ook iets beter. Na 24 uur infuus mocht ik weer naar huis. Nog wel op de rand van uitdrogen, maar dat zou snel beter gaan zeiden de artsen.
Het bleef een gevecht om uit het ziekenhuis te blijven en goed voelde ik me niet. Mijn dochter heeft die periode 3 dagen in de week op het kinderdag verblijf gezeten, omdat ik gewoon niet voor haar kon zorgen. Ik kan zeggen, als thuis-blijf-mama heeft dit er aardig ingehakt!
Op de dag dat mijn vliezen braken was het overgeven ook over. Dit was met 37wkn 5dgn! Het ergste vond ik dat ik niet voor mijn dochter kon zorgen, dit maakte me heel erg verdrietig. En zo waren er nog meer dingen wat ik heel erg vond... maar ik was blij dat het voorbij was!
Aan het einde van de rit was ik 3 kilo aan gekomen en mijn dochter woog 2975gram :D
Zijn hier meer meiden die dit hebben? Willen jullie je verhalen met mij delen?
Ik heb ook heel veel gehad aan deze site: http://www.steunpunthg.nl/
Kroelkip16
Ik kom nu toevallig op je blog terecht. Ik heb ook 2 dochters en beide zwangerschappen waren een hel. Bij m'n eerste dochter 2x 1 week in het ziekenhuis gelegen ivm uitdroging. Bij mijn 2e dochter eerst een week in het zkh gelegen en daarna nog 2 weken en vervolgens ben ik uit het ziekenhuis gegaan met sonde voeding. De sonde voeding heb ik 10 weken gehad en toen ging het gelukkig stuk beter. Ik vond het ook een ramp dat ik niet voor mijn oudste dochter kon zorgen. zij heeft er ook echt veel moeite mee gehad dat ik in het zkh lag en als ik thuis was sliep ze slecht omdat ze bang was dat ik weer weg zou gaan. Dit heeft maanden geduurd voor dat over was. Ik vond vooral het onbegrip van mensen bloed irritant.. reacties als " ach, het zit tussen je oren" of " gewoon eten en drinken en niet zo aanstellen" waren geen uitzonderingen helaas. Inmiddels is m'n oudste dochter 8 en m'n jongste wordt in de zomer 4. Ik zou er nog wel 1 kindje willen maar m'n vriend wil dit absoluut niet omdat hij me niet nog een keer 9 maanden wil zien lijden. M'n oudste dochter wil ook absoluut geen broertje of zusje ivm de vorige zwangerschappen.
Anoniem
Hoi Linda, ik weet niet of je mijn buddy was....ik zat niet vaak achter mijn PC tijdens deze zwangerschap.. Bij mijn eerste zwangerschap begon het spugen pas met 26wkn en toen wel net zo erg als bij HG maar ik viel toen niks af en met het juiste dieet ging het wel redelijk. Bij mijn 2de zwangerschap was het echt niet te doen. Ik sliep ook amper en ik moest rechtop blijven zitten en zo slapen anders kwam alles eruit. Of het door te veel hormonen komt.....tja ik weet niet. Ik ben na mijn 2de nog even zwanger geweest en toen begon de ellende al met 5wkn en ik raakte best een beetje in paniek....helaas werd het met 6wkn een vmk. Ik heb aan de site ook veel hulp gehad vooral hoe ik moest checken of het nog wel goed met me ging......ik was heel blij dat ik met 38wkn ingeleid werd :-) Dat wilde eigenlijk niet doen en ze zouden me pas met 39wkn uit mijn leiden verlossen maar Suzannah vond dat het tijd was om te komen en na 2dgn lang weeën om de minuut hebben ze toch maar ingegrepen........ik vond het echt een lijdensweg om zo zwanger te zijn.
sandra
Linda, nee ik denk niet dat ik je buddy ben geweest. Ik heb veel steun gehad aan rosa zelf. Bij mij was de oorzaak niet duidelijk, en dus kan het zelfs bij een volgende zwangerschap erger zijn. Poeh! 3 keer een week in het ziekenhuis dan heb ik het nog makkelijk gehad! Suzannah is nu bijna 10maanden en ik moet er nog steeds niet aan denken om weer zwanger te worden. Gelukkig voor mijn man want die vind 2 kinderen wel voldoende :D
LindyLu
Hoi Sandra! Ik heb hetzelfde meegemaakt helaas. 9 maanden lang ben ik doodziek geweest. Heb 3 keer een week in het ziekenhuis gelegen aan het infuus. Ik sliep pas om 1 uur in de nacht en werd 5 uur in de ochtend weer wakker. Erg vervelend. Gelukkig heeft Lucas (nu inmiddels 15 maanden) niks geleden. Waarschijnlijk was bij mij de oorzaak een teveel aan hormonen. Voor dat ik zwanger was van Lucas heb ik een miskraam gehad. En we hebben niet gewacht op de volgende menstruatie (ja wat doe je anders als je in de stemming ben met en paar wijntjes op?!!) De kans is klein dat het bij mijn 2e zwangerschap ook gebeurt. Dus laten we dat maar hopen!! Aan die site heb ik ook ontzettend veel steun gehad. Ik had een buddy die heet toevallig ook Sandra. Misschien ben je het wel? Liefs Linda