_1.jpg)
8 jaar geleden
Hyperemesis gravidarum, die roze wolk wordt een zwarte.
Die grote droom komt uit, zwanger! Maar dan kom je erachter dat je ziek bent en zal blijven..tot de laatste dag!
November 2014
- Het begin!
Wij lopen samen naar de badkamer, na een paar minuten wachten zal de uitslag gaan verschijnen.
Ja! het is zover, wij zijn in verwachting. Wat een vreugde en wat een blijdschap!
Een paar weken later gaan wij samen een lang weekend naar centerparcs, even lekker eruit.
Tijdens dit weekend was ik heel ziek, ik voelde mij erg beroerd en gaf wel 20 keer per dag over.
Maar ach..dit was toch de charme van zwanger zijn, ik was trots, ik was zwanger!
Mijn man zag dat weekend al dat ik erg ziek was maar ik overtuigde hem dat het "gewoon" bij een zwangerschap hoorde.
Maand 1 - Yes zwanger!
Na de eerste maand ging het steeds slechter, ik gaf elke dag tot wel 30 keer over en kon amper eten en drinken.
Elke week ging ik naar mijn huisarts omdat elke dag een verschrikking was en ik niet meer goed kon functioneren in mijn werk en in het huishouden. De huisarts gaf echter aan dat het kwam door de spanning voor de eerste echo, ik had geen spanning voor de echo en voelde dat het niet in zenuwen zat maar in mijn lichaam.
Dus maar weer een maand "aanklooien", ondertussen zagen mijn man en familie mij steeds meer aftakelen.
Maand 2 - De eerste echo!
De echo was goed, het hartje klopte en alles zag er goed uit.
Omdat ik zo op die roze wolk zat begon ik niet over het ziek zijn, nee dit moment wilde ik niet verpesten.
Ik ging elke week naar de huisarts en had er vertrouwen in dat het over zou gaan, dat heeft de huisarts tegen mij gezegd.
Een paar weken verder ging het nog slechter (als dat al kon)...
Ik was door mijn manager naar huis gestuurd omdat ik er als een zombie bij liep, tijdens de autorit naar huis moest
ik de auto aan de kant zetten omdat ik de weg niet meer kon zien door het tekort aan eten en drinken.
Maand 3 - Mijn familie en man zijn het zat!
Op een vrijdagochtend kwam mijn vader in de ochtend naar mij toe om voor mij te zorgen.
Die ochtend lag ik in bed, in mijn eigen urine en compleet van de wereld. (zie foto)
Mijn vader heeft mij in de auto "geladen" en is naar de huisarts gegaan, mijn vader gaf aan dat hij (en de rest van
de familie) het niet meer konden aanzien...
- Word vervolgd -
Anoniem
Dit is voor mij heel herkenbaar. Tijdens mijn zwangerschap ben ik, vanaf het moment waarop ik wist dat ik zwanger was, ziek geweest tot aan de dag van de bevalling. Heb 28 weken plat gelegen, waarvan 14 in het ziekenhuis. Was ziek 24 van de 24 uur. In plaats van aan te komen voel ik af. In het ziekenhuis 35 infusen per week gehad waarvan je ook niet niet vrolijk werd. Uiteindelijk is onze dochter ook nog eens veel te vroeg geboren na een zwangerschap van 28 + 1 dag, 1270 Gr "zwaar" . Vanaf de dag erna kon ik weer alles eten, wat een zaligheid. De dochter is nu 32, heeft gestudeerd en haar master behaald. Het gaat heel goed met haar. En ik, ik ben een hele trotse moeder. Wens je heel veel sterkte. Hou voor ogen dat zodra jouw kindje geboren is, het met jou ook weer goed gaat
mvanoers
Bedankt voor je reactie Bernie! X
Anoniem
Kom bij toeval op dit blog. Mijn dochter heeft ook HG gehad tot de 17 e week van de zwangerschap. Daarna ging het berg opwaarts. Zij heeft 5 weken in het ziekenhuis gelegen, en was 8 kilo afgevallen. Zij heeft uiteindelijk een lang lijn gekregen of een pic sonde gekregen. hierdoor werd haar vloeibare voeding direct in de aderen gebracht.Zij heeft als medicatie Zofran gehad. Alle ander middelen hielpen haar niet.Nadat ze begonnen is met acupunctuur is het allemaal beter gegaan. Inmiddels is ze bevallen van een prachtige dochter 3 maanden geleden. Maar vergeten doen we deze crisis periode niet. Sterkte dames.
Anoniem
Bedankt voor je reactie! Bij mij begon dit alles in 2014 dus ben al bevallen van onze dochter :) Het is inmiddels een jaar geleden en ik heb uiteindelijk negen maanden lang HG gehad... Ik had wel medicatie gekregen maar na al die maanden deed het weinig meer en werd het meer een kwestie van "ermee leren leven".