Hoe ongeduldig kun je zijn?

Oh wat had ik gehoopt dat ik zwanger zou zijn, maar helaas gaat het allemaal niet zo snel als ik had verwacht. Er spookte op dat moment wel van alles door me heen want wat als ik niet zwanger zou kunnen raken? Dan kan mijn grootste wens niet in vervulling gaan. En hoe meer je daar mee bezig bent hoe langer dat het duurt. Ik probeerde het van me af te zetten, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

L zei ook al dat ik me niet meteen zorgen moest gaan maken en dat hij me zou blijven helpen, want hij sloot ons contact natuurlijk graag af met een zwangerschap. In september zouden we weer op vakantie gaan. Wat als mijn eisprong in die vakantie valt? Weer een gemiste kans! Mel, niet te veel over nadenken, laat het op je afkomen en we zien wel hoe het komt. L wilde zelfs, ook al zou ik nog geen positieve ovulatietest hebben nog voor mijn vakantie doneren, want mocht ik binnen 3 dagen die eisprong krijgen was er misschien nog een kleine kans. Maar we wachten eerst de testen maar even af. Omdat ik nog jong ben had hij er alle vertrouwen in dat het wel goed zou komen en dat ik me dus geen zorgen hoefde te maken.

15 augustus heb ik weer een afspraak bij de verloskundige om te kijken of er al een eitje ‘op springen’ staat. In de week ervoor had ik al 2 keer gedroomd over een positieve zwangerschapstest. Hopelijk is het deze keer gewoon raak, want in september gaan we op vakantie en kan ik vast wat leuke spulletjes kopen. Al kan ik dat toch wel doen, maar het is natuurlijk leuker om te shoppen als je ook echt zwanger bent.

En toen was het 15 augustus. De echo! Goed nieuws, en minder goed nieuws… Het goede nieuws was dat ik volgens mijn berekeningen rond deze datum mijn eisprong zou hebben, en inderdaad op de echo was te zien dat het eitje er klaar voor was dus dat het niet meer lang zou duren. Het slechte nieuws was dat de verloskundige die de echo’s maakt, eigenlijk helemaal niet in deze echo’s gespecialiseerd is en zij er dus geen goed gevoel bij had. Dus dit was de laatste echo. Het leek wel of de grond op dat moment onder m’n voeten vandaan zakte. Wat moet ik nu? Die ovulatietesten vertrouw ik niet! Ik wil beeldmateriaal! Nu ik weet dat mijn eisprong eraan zit te komen heb ik met L afgesproken dat wanneer ik een positieve test heb, hij langs zou komen.

Op 18 augustus had ik ’s avonds een positieve ovulatietest. Dus gelijk doorgegeven aan L en hij zou vanavond langskomen. Het is al weer even geleden maar toch voelt het minder onwennig als de vorige keer. Ook op 19 augustus nog een positieve test, dus nog een poging. En nu maar hopen op goed nieuws en L, hopelijk niet tot volgende maand!

Helaas dus wel, op 1 september kreeg ik mijn menstruatie. Ik had de afgelopen dagen ook al zo’n voorgevoel, want ik had dezelfde kwaaltjes als wanneer ik mijn menstruatie zou krijgen. Maar ik moest natuurlijk niet op de feiten vooruit lopen, want wie weet zouden deze kwaaltjes ook wel een zwangerschap kunnen betekenen. Nou, niet dus. Maar we houden de moed erin. Over een paar weken lekker op vakantie en hopelijk dan snel weer een ovulatie zodat we een volgende poging kunnen doen.

En toen gingen we op 11 september lekker op vakantie. Heerlijk 2 weekjes naar Turkije. En ik heb daar toch nog wel wat dingen gekocht voor de aanstaande baby (hopelijk). We hebben weer heerlijk genoten en lekker weer gehad, maar ook een paar dagen regen helaas. De ovulatietesten had ik meegenomen op vakantie want dan wist ik wel waar ik aan toe was en of L nog moest komen na mijn vakantie. Maar de ovulatie kwam niet… En kwam niet…. En kwam niet….