hoe lang duurt de toekomst nog?

Mijn zus is bijna twee jaar ouder dan ik, mijn broertjes bijna 8 jaar jonger. Die laatste twee zitten nog op de middelbare school en zijn nu 15. Ik heb nu ruim 2,5 jaar een relatie met mijn lieve vriend. Zijn twee kinderen zijn voor mij echte cadeautjes! Ik houdt van ze en zou ze echt nooit meer willen missen. Mijn zus is nu 4 maanden samen met haar vriend die 8 maanden per jaar op zee zit, in het ritme 3 maanden op 2 maanden af. Woensdag waren we gezellig naar de ikea samen, ze heeft sinds 6 maanden een nieuw huis en ze moest nog een nieuwe badkamer spiegel en lamp.

Toen we klaar waren, stonden we nog even te kletsen en zo kwamen we op het onderwerp kinderen krijgen. Gekscherend heeft ze een poos terug gezegd dat zij eerst wilde, nu is dat best lastig want ik heb er al 2 die (een beetje) van mij zijn. Ik heb dus eigenlijk al een gezinnetje, en ik zie dat ook zo, maar als ze er niet zijn zijn wij gewoon een stelletje. Maar de vastigheid in onze relatie is wel een heel sterk punt. Ik zou niet meer zonder mijn gezin kunnen, maar ik ben niet echt compleet. Dus voor mij bestaat er geen twijfel over, ik wil met mijn lief nog "eigen" kinderen, een broertje of zusje (of 2) voor grote broer en zus.

Bij mijn zus is dat een heel ander verhaal. Ze wil graag kinderen en is daar misschien wel realistischer in dan ik. Maar de vastigheid die ik in mijn relatie heb, heeft ze nog nooit gehad. Langer dan 1,5 jaar heeft ze het nog niet met een man (of vrouw) uigehouden. Maar met haar lief nu wil ze graag kinderen en ook wel samenwonen. Dat eerste is een hele grote verantwoordelijkheid en maar de vraag of ze bij elkaar blijven. En dat tweede is ook nog wel een dingetje. Ze heeft PDD-NOS en veranderingen zijn niet altijd goed voor haar. Ze heeft nu eindelijk een plekje waar ze echt gelukkig is en wat helemaal van haar is. Als ze samen zouden gaan wonen zou het zijn huis worden (hij wil kopen en mijn zus heeft die mogelijkheid niet). hierdoor zou het ook "makkelijker" zijn als ze uit elkaar zouden gaan, dan hoeft het huis niet verkocht te worden zeg maar. Dat mijn zus daar al aan denkt vind ik verontrustend, omdat ze dus erg uitgaat van een slecht scenario. En als ze dan ook nog kinderen met hem heeft (wat ze dus wil) dan verontrust mij dat nog meer.

Ik heb daarintegen ook een grote kinderwens die momenteel niet vervuld kan worden. En daarnaast voel ik me niet thuis in mijn eigen huis, ook dat is een lastig punt want we hebben niet de middelen om te kunnen verhuizen. Daarnaast zou wel ons (zijn) huis verkocht moeten worden en dat is nu ook nog niet echt heel makkelijk. En we moeten een huis vinden met de eisen die we hebben.

Voor ons dus de vraag wanneer onze gedroomde toekomst begint. Voor beide met kindjes en voor mijn zus ook met een lieve man (hopelijk haar vriend nu). Maar voor nu moeten we dus accepteren wat we hebben en leven met wat we hebben.

Life Isn't about waiting for the storm to pass... It's learning te dance in the rain.