Hoe het voor mij begon... deel 2

Mijn moeder meteen gevraagd of het normaal was voor iemand die  4 maanden zwanger is. Na de conclusie dat het niet hoort, meteen de verloskundige gebeld. 

Die verkondigde doodleuk dat zij niet naar toe ging komen omdat ik ergens was waar zij de straten en wegen niet kende. 

Mijn moeder moest naar werk en ging uiteindelijk de deur uit en mijn zusje ging naar school. 

Ik bleef alleen thuis en belde mijn schoonzus.  Die stelde voor om een vriendin te bellen, deze is verpleegkundige, om advies te vragen. 

Zij stelde mij gerust omdat ik verder geen voelbare krampen had. Ze stelde voor om de bus te pakken en naar haar praktijk te komen. Gezien het feit dat het met het openbaar vervoer moest en ruim een uur reizen, durfde ik dat niet. Mijn schoonzus beloofde mij later op te halen en samen naar haar te gaan. 

Vervolgens ging mijn batterij dood en ik kon niemand meer bellen. Dus besloot ik maar te gaan liggen wachten op mijn schoonzus. 

Ik werd iets later wakker omdat ik moest plassen. Omdat het toen al bijna 3 uur was, zocht ik zusje vond haar in mijn moeder haar slaapkamer. Ik ging naar beneden om te plassen. 

Gezeten op het toilet, voelde ik een prop en dacht dat het een bloedprop betrof, net zoals mijn zevende week. Toen ik mijn benen opende en in de pot keek zag ik mijn kindje erin liggen.