10 jaar geleden
Hoe ervaarde jij een tweede of derde?
Ik maak me volgens mij te druk, maar wilde het toch even van me afschrijven, en misschien wat advise/geruststelling krijgen?
Als je zwanger bent, heb je nou eenmaal rare dromen. Maar nu heb ik toch steeds dezelfde terugkerende droom, en begin me toch (ongegrond) zorgen te maken... Ik zal even uitleggen ;)
Ik droom vaker dat ik van deze kleine kruimel, niet net zoveel kan houden als van mijn oudste... Stom gevoel natuurlijk...
Gister zijn we even naar het strand geweest met zijn drietjes. Remco had zijn emmertje en gietertje bij, schepje en harkje. Er waren 2 andere ukkies in de buurt aan het spelen, iets jonger dan Remco...en het jongetje kwam meteen contact zoeken met Remco, pakte zijn gietertje en rende ermee naar het water om het te vullen. Hartstikke leuk natuurlijk, samen spelen, alleen is Remco er niet altijd even goed in... Is ook moeilijk als 2 jarige he ;)
Maar goed, toen dat ukkie dus vol enthusiasme met het gietertje op de loop ging. keep mijn manneke mij aan met grote, hulpeloze ogen die zowat schreeuwden "help me...zie je niet wat hij doet??" aandoenlijk, maar hij moet leren samen te spelen dus we moedigde samenspel aan...dit ging met protest, en wat was hij blij toen ze het strand verlieten en naar huis gingen zodat hij alleen verder kon spelen haha.
Die avond had ik een droom, hetzelfde gebeurde, maar dit keer was het zijn broertje die zijn speeltje afpakte. Wat doe je dan? Mijn (droom)instinct was om mijn oudste te beschermen en de jongste het speetje terug te laten geven... Maar waarom denk ik zo vreemd in mijn droom? Waarom niet in mijn droom OOK samenspel aanmoedigen?
Ik vraag me wel eens af, hoe het zal zijn dalijk...kan ik van 2 mannekes zo veel houden als dat ik van Remco houd? Is mijn hart groot genoeg? Als ik het met mijn man wil bespreken verklaart ie me voor gek haha, dus daar heb ik niets aan...dan maar de vraag hier voorleggen aan medevrouwen met dezelfde hormonen :D Hoe ging dat bij jullie als jullie 2 of meer hebben? En de dames die er 1 hebben, wat denken jullie ervan? Ben ik helemaal loco?
kitty
Haha nee je bent niet loco ;) en ik weet zeker dat je van je 2e mannetje net zoveel kunt houden. Het hart van een moeder is ongelooflijk groot en groeit volgens mijn steeds meer.... Ik heb het ook gedacht bij mijn 2e, zal ik net zoveel van hem houden of hou ik straks nog net zoveel van de eerste (dat kan ook nog).... Maar ik ben 3mnd geleden bevallen van de 5e en ja hoor ik hou van allemaal net zoveel.... Ik moet wel zeggen dat sommige andere moeders ook gelijk hebben in het verdelen van je aandacht, maar dat voel je zelf wel aan denk ik. En als er bij mij eentje extra aandacht wil laten ze dat duidelijk weten en dan wordt het even een lekker knuffelmoment...
sandra
Ik heb altijd al geweten dat ik minimaal 2 kinderen wilde hebben hoe moeilijk dat ook zou zijn ik wilde dat zo graag dat ik me door niks liet tegen houden.....ook niet alle angsten. Ik heb nu 2kinderen waarvan de eerste voor minimaal 4kinderen telt zo druk is ze en zo veeleisend kan ze zijn. Dat van een van mijn angsten......dat ik 2 kinderen zou krijgen zoals Megan dat had ik niet getrokken. Als met al valt het me 100% mee en ik ben al wel klaar voor nog een kindje hoor.....hahahah mijn man moet er niet aan denken. Die vind het dus echt tegen vallen dus dat kan ook. Niet dat hij het terug wil draaien hoor maar hij zou er echt niet nog een bij willen. Echt het komt wel goed. volgens mij zijn die angsten en bedenkingen ook een grapje van de de natuur om je goed voor te bereiden op wat er komen gaat dan kan het alleen maar meevallen.
malinili
Oh ja, dat soort gedachten had ik ook, totdat onze tweede er echt was en toen veranderde alles. Zeker toen we eenmaal weer in een nieuw ritme zaten met z'n viertjes kon ik me niet meer indenken dat ik er ooit aan heb getwijfeld of ik van de tweede wel net zoveel kon houden. Dat ging zo vanzelf.
RemcoMielo
oja daar ben ik ook niet bang voor hoor.. heb het zelf ook gehad met mijn ouders, en zoals anouck hieronder al zegt, dat maakt je er alleen maar meer attent op hoe je het zelf doet, omdat ik weet hoe het voelt! Mijn broer was altijd erg agressief bijvoorbeeld naar mij toe, en deed vaker tijdens lange autoritten mij in mijn zij porren en echt irritant pijn doen, maar onder het zicht van de achteruitkijkspiegel zodat mijn ouders het niet zagen. Ze wisten er wel van maar deden er niets aan, en als ik klaagde, stelde IK mij aan. Of hoe vaak me verteld is geworden dat ze echt gedacht hadden dat mijn broer intelligenter was dan mij, tot we naar de hoge school gingen en bleek dat ik Latijn ging volgen en hij in het technische bleef hangen. Mijn vader heeft me al eens ronduit gezegd mij nooit gewilde te hebben, dat mijn moeder me enkel gepland had omdat hij van plan was haar te verlaten. Dus ja, ik heb die ervaringen ook wel, maar daar maak me ik mij wat dit betrefd geen zorgen om, wat mijn ouders ons hebben aangedaan, zou ik mijn kinderen nooit aandoen!