Hoe deze zwangerschap niet verloopt zoals ik had gehoopt.

Zwanger.. Voor de 3de keer een positieve test in mijn hand. Ja voor de 3de keer, voor Maisie kregen we een miskraam op 6-7 weken. Maar laten we het nu hebben over mijn huidige zwangerschap. Ontzettend gezegend nog eens zwanger te mogen zijn van een wondertje maar deze zwangerschap verloopt alles behalve hetzelfde als de zwangerschap die ik had bij Maisie. De 1ste 12 weken enorm ziek maar zodra de 12 weken voorbij waren kon niets of niemand me raken, ik had energie voor 10 en was nog nooit zo gelukkig geweest! Bij deze zwangerschap is het de omgekeerde wereld. Ik blijf me ziek voelen, zelf mijn tanden poetsen zorgt ervoor dat ik daarna boven de pot hang. Heb nul energie en ik kan me niet 100% inzetten voor Maisie daardoor voel ik me onzeker en schuldig. Er zijn momenten dat ik de zetel gewoon niet uit geraak, dat ik de hele dag in mijn pyjama rond hang. Heel af en toe heb ik een dag dat ik mezelf in kleren kan steken en even wat energie vind om wat te doen met haar zoals Koken of gaan wandelen in het bos. Maar die zijn maar sporadisch, helaas. 

Als kinderverzorgster zit ik ook thuis van zodra ik de positieve zwangerschapstest in handen had. Gelukkig maar want op deze manier had ik niet goed kunnen functioneren en hadden mijn collega's niets aan mij. 

Thank god ook voor mijn vriend, hij ziet wanneer het niet goed gaat en springt bij wanneer mogelijk maar hij moet natuurlijk nog gaan werken en mee het huishouden draaiende houden dus kan hij er niet altijd zijn om me te helpen. Maisie gaat daarom ook 3 dagen per week naar de onthaalmoeder maar ook dat is iets waar ik me schuldig over voel. Ik ben thuis, ik zou zelf moeten voor mijn kind kunnen zorgen! Niet?

Ik herken mezelf helemaal niet. Worden het schuld gevoel waar ik mee zit nog beter?