8 jaar geleden
Hij wil geen tweede kindje
Hij wilde eigenlijk al geen eerste... laat staan een tweede. Hoe naïef was ik...
Begin 2010 leerde ik mijn man kennen. Het klikte meteen en we gingen veel op pad.
Omdat hij net een lange relatie achter de rug had, en hij ook 12 jaar ouder is dan ik, stelde ik al snel de vraag of hij nooit kinderen wilde.
Nee, hij wilde niet zo'n grote verantwoording dragen.
Ik daarentegen heb altijd al een sterke kinderwens gehad. Na een poosje nadenken besloot ik om hem te zeggen dat onze relatie niet zou gaan werken. Ik zou nooit gelukkig kunnen zijn zonder ooit mama te worden. (of in ieder geval te proberen!)
Ik heb er niet direct een punt achter gezet... maar het zou er wel langzaam op aan komen.
Het klonk heel naar.... als een dreigement.... maar het was wel hoe het was.
Enige tijd later kreeg ik ineens een cadeautje. Een bedeltje voor aan mijn armband met het symbool van een moeder met een kindje, en daarbij een kaartje.
Hij had er nog eens diep over nagedacht en hij wilde graag met mij 1 kindje.
(samen met mij, een pedagogisch medewerker met veel ervaring met kinderen, moest het wel goedkomen zei hij, haha. Uiteraard zei ik hem gelijk dat het hebben van een eigen kindje toch heel anders is.)
Hij zei wel heel duidelijk dat hij maar 1 kindje wilde.
Maar ik dacht vanaf toen al.... dat veranderd vast en zeker zodra de eerste er is.
Ons zoontje is nu bijna 3,5 jaar.
Eigenlijk heb ik vanaf de zwangerschap al het idee dat ik extra moet genieten omdat het wellicht de enige zou zijn.
Het werd bijna een soort krampachtig en ik had moeite met de tijd die zo snel voorbij ging.
Mijn man is een geweldige, betrokken en super trotse papa. Hij doet het heel goed en zou absoluut niet meer zonder zijn kleine mannetje kunnen.
Sinds een jaar ben ik al heel erg toe aan een tweede kindje.
Hij wil het nog steeds niet.
Ik weet niet of het komt omdat hij zo koppig is of omdat hij het echt niet wil.
Hij heeft altijd gezeur gehad van iedereen waarom hij geen kinderen wilde... en toen ik zwanger was kreeg hij ook weer van iedereen een 'zie je wel!'. Als hij ergens een hekel aan heeft zijn het deze situaties.
Toen ik merkte dat zijn familie ook weer zulke aandacht schonk voor een tweede heb ik ze zachtjes laten weten dat dit zeuren alleen maar averechts werkt bij hem.
Ook ik durf er eigenlijk weinig over te zeggen omdat ik bang ben dat hij er een "knoop in laat leggen" om maar van het gezeur af te zijn.
Ik zeg hem af en toe voorzichtig; 'ik wil je alleen even laten weten dat ik het nog steeds erg graag wil'.
Anoniem
zelf werk ik ook in de kinderopvang en heb ik ook altijd meer kinderen gewild..3 of 4. Helaas wil het bij ons al drie jaar niet lukken... nu zou ik al dolgelukkig zijn met eeeeeeeeen kind! als hij het echt niet wil kun je het beter accepteren en blij zijn met wat je hebt: een schat van een man die veel voor je over heeft en een kind! Ik zou zo met je ruilen
wendyke82
Ik snap het helemaal jullie moeten er samen uitkomen Ik denk erover praten en goed uitleggen hoe jij je voelt Succes met alles en jullie komen er vast uit samen
Groen
Bedankt allemaal voor de reacties. Ook op facebook. Ik begrijp ze allemaal! Ja ik ging op dat moment "akkoord"..... maar wat wil je als je verliefd bent... Een ik ben altijd al optimistisch geweest, dus ook hierbij was ik dat. Misschien was het inderdaad wel een verkeerde keuze om bij hem te blijven omdat ik eigenlijk al wist dat ik er minstens 2 wilde..... Maarja dat moment.... Begrijp me goed. Ik ga nog steeds "akkoord" .... omdat er gewoonweg niks anders op zit. Maar ik ben er niet gelukkig mee... en mijn klokje tikt door... angst dat ik straks spijt heb. Het is allemaal niet zo makkelijk als de posts die sommige van jullie plaatsen... helaas.
Anoniem
Ik zie op fb veel reacties van; je wist dit toch al, dus niet zeuren. Ik vind dit heel kort door de bocht. Wij hebben 2 jaar lang gedacht dat er sowieso nooit meer een 2e zou komen (Door medische redenen) en sinds 2 maanden is er weer een klein licht puntje maar snap helemaal met wat jij bedoelt dat je van iedere seconden 200% wil genieten. En snap ook dat jij toen dacht dat hij wel bij zou draaien. Zie reacties van; je hebt toen toch gekozen voor één. Maar je zegt toch niet; oh wil je er maar 1, nou doe dan maar niet. Misschien moet je het er toch nog een keer rustig met hem over hebben. Misschien kan hij dan beloven dat hij er op z'n minst een paar dagen over denkt, maar zal jij dan wel zijn antwoord moeten accepteren en verwerken (met of zonder hulp)