Hg-> extreme zwangerschapsmisselijkheid

Een positieve zwangerschapstest, oh wat waren blij, maar ook gespannen aangezien onze eerste zwangerschap buitenbaarmoederlijk bleek. Met 5,5 week was ik al erg misselijk, maar ik dacht dat hoort erbij. Met 6 weken de eerste echo. De kleine zat op de juiste plek. Wat waren we opgelucht! We hoefden ons geen zorgen te maken, alles leek goed en we konden gaan genieten, dachten we. Maar met 6,5 week lag ik in het ziekenhuis. Ik was uitgedroogd. Doordat ik veel moest overgeven en 24 uur per dag misselijk was kreeg ik te weinig vocht binnen. In het ziekenhuis werd ik aan het infuus gelegd, daar knapte ik van op en na 3 dagen mocht ik weer naar huis. Wel met medicijnen. Jammer genoeg werkten de medicijnen niet goed genoeg en een week later lag ik weer in het ziekenhuis. Weer uitgedroogd . Elk hapje eten en elk slokje drinken kwam er gelijk weer uit. Dus maar weer aan het infuus. Dit keer kwam er een diëtist langs. Na een gesprek met deze vrouw hadden we besloten dat ik met sondevoeding naar huis zou gaan. Wat was ik opgelucht. Doordat ik niks kon binnenhouden maakte ik me zorgen om de kleine. Gelukkig verzekerden ze mij dat de kleine het goed maakte en dat ik moest zorgen ik zelf weer kon eten. Inmiddels dus een dikke 7 weken zwanger en daar lag ik thuis op de bank met sondevoeding, niet wetende hoe lang ik me nog zo beroerd zou voelen. Meerdere malen tijdens deze periode heb ik me afgevraagd of het niet beter zou zijn als ik de zwangerschap zou beëindigen.  In wanhoop ook tegen mijn man gezegd dat ik niet meer zwanger wilde zijn en dat ik het wilde laten weghalen. Gelukkig wist mijn man hoe ziek ik was en dat ik het niet meende maar dat ik wanhopig was. Hij was mijn rots in de branding en hij kon mij altijd gerust stellen en moed in praten. Achteraf had ik geluk, met 12 weken nam de misselijkheid af en kon de sondevoeding uit. Wel 9 kilo lichter en ik moest opnieuw ontdekken wat ik lekker vond, maar ik voelde me weer aardig goed. Ook later tijdens de zwangerschap geen last meer gehad en een paar maand later is onze kerngezonde dochter geboren. Nu zijn we anderhalf jaar verder en ik ben weer zwanger. We hebben bewust gekozen voor de zwangerschap en gelukkig wou het ook lukken. Ik ben nu 6 weken zwanger en weer erg misselijk. Uit voorzorg zit ik alweer aan de medicijnen en ik heb tot nu toe mijn eten en drinken met pijn en moeite binnen kunnen houden. Het is afwachten hoe deze zwangerschap gaat en ik hoop dan ook dat ik er nu beter af kom al weet ik wel beter. Maar het blijft afwachten en we houden hoop!