Het verlossende telefoontje, leeft mijn zoon nog?

De telefoon gaat, maar het is veel te snel. De chirurg zei dat de kortste variant van de operatie ongeveer 2,5 uur zou duren, en er is nog maar anderhalf uur verstreken. Mijn hoofd kan het niet aan, en snel neem ik de telefoon op. " Spreek ik met de moeder van W.?" vraagt een vrouwenstem aan de andere kant. Stamelend breng ik uit dat dat klopt. "De operatie is gelukt, hij is net terug op de IC maar nog wel onder narcose."Kort verteld ze dat alles goed is gegaan, de drain geplaatst is, en dat hij rustig uit de narcose bijkomt.

Ik kijk naar mijn man, en de grootste glimlach die ik ooit heb gehad komt op mijn gezicht. Mijn man springt van blijdschap door de kamer, en kan niet ophouden met lachen. De verpleegkundige vraagt aan de telefoon of we nog langskomen of dat we gaan slapen. We besluiten verstandig te zijn en te gaan slapen. Eerst vertellen we het goede nieuws aan mijn moeder en schoonzus. We zijn allemaal zo blij en opgelucht, ik heb nog nooit zoiets gevoeld. Ik ben zo opgelucht en blij dat mijn kind nog leeft, en daarnaast ben ik ook zo moe. Na een uurtje liggen we weer op bed, en slapen we rustig tot de volgende ochtend.

De volgende ochtend ben ik nog nooit zo snel klaar geweest, we racen naar het ziekenhuis om onze kleine dappere vent te zien. We lopen naar de zevende verdieping en vragen bij de balie of W. nog op hetzelfde plekje ligt. Dit is niet het geval, en ze begeleid ons naar zijn nieuwe plek. Hij ligt inmiddels op de zaal, tussen allemaal kindjes in een gesloten couveuses. W. ligt gelukkig in een open couveuse maar wel aan zoveel draadjes en snoertjes dat er bijna geen baby meer te zien is. Om zijn hoofd zit een groot verband waaronder een buisje vandaan komt, zijn tijdelijke drain. Op dat moment komt de verpleegkundige bij ons, en feliciteert ons met de geboorte van W. Daarna legt ze uit waar alle draadjes en snoertjes voor zijn. Zijn hartslag, bloeddruk, saturatie, hartactiviteit en hersenactiviteit worden allemaal gemeten. Ook lopen er diverse infusen om pijnstilling, voeding en andere medicijnen toe te dienen. En er is ook nog sprake van een beademingsbuisje. Op dat moment is de vreugde van de nacht ver te zoeken. Mijn kleine baby is echt ziek, en op dat moment breek ik. Huilend zit ik naast zijn bedje, te denken aan wat er allemaal is gebeurd, en wat er nog gaat gebeuren.

Na een tijdje komt de neurochirurg bij W. kijken, hoe hij is na de operatie. Hij legt ons kort uit dat de operatie voorspoedig is verlopen, maar dat er nu een tijdelijke drain is geplaatst. De neuroloog en neonatoloog moeten nu gaan bepalen wat het vervolgplan gaat zijn. Later die dag hebben we met onze neonatoloog een uitgebreid gesprek wat de vervolgstappen gaan zijn.

We krijgen komende week elke dag een update van de stand van zaken, en de hematoloog komt uitleggen wat de stollingsproblemen voor verdere gevolgen geven. Op dit moment zijn de stollingsproblemen onder controle, en ligt de focus op het stabiliseren van het hersenvocht. De neuroloog doet elke dag controles en aan de hand van de situatie word een behandelplan gemaakt. Maar de komende weken wordt de NICU ons tijdelijke thuis..