4 jaar geleden
Het verhaal dat het eitje eerder klaar was dan het zaadje.....
Ken je het verhaal dat het eitje al eerder gereed was dan het zaadje, nou dat is mijn verhaal. Vol goede moed en hoop hadden we beide bedacht dat we weer voor een nieuwe ronde wilde gaan. Ik hoefde alleen maar te wachten tot ik weer ongesteld werd, ergens dacht ik dat het heel lang zou duren voor m'n cyclus weer op zou starten. Dit omdat ik van verschillende vrouwen hoorde dat het bij hun behoorlijk lang duurde, gelukkig waren er ook een paar die mij vertelde dat het weer ''normaal'' opstarten.
Na ongeveer 2 weken begon mijn cyclus weer zoals ''normaal'', alleen duurde m'n menstruatie langer. Het was zoals het vroeger was , ergens was ik ''bang'' dat ik heel lang ongesteld zou zijn. Het moment dat ik ongesteld was belde ik direct het ziekenhuis om door te geven dat we weer voor een nieuwe ronde wilde gaan. Ik kreeg via de telefoon te horen dat ik op dag 10 mocht beginnen met de urine test, alleen bedacht ik me een paar dagen na het bellen dat ik eerst een echo moest om te kijken hoe alles eruit zag. Ik mocht die volgende dag voor een echo komen, toen ik de echo kreeg vertelde de gynaecoloog mij dat ik iets later mocht beginnen met de urine test omdat ze zag dat mijn piek dag steeds het zelfde was. Op dag 12 begon ik met mijn ovulatietest en had ik bedacht dat ik dit iedere ochtend op het zelfde tijdstip zou doen, dit omdat als ik naar het ziekenhuis moest voor de bloedtest alles op tijd zou zijn.
Maar steeds meten ik geen piek maar ik merkte aan alles dat mijn eisprong er aan zat te komen, ja 1 klein voordeel van het ivf-traject is dat ik sindsdien mijn eisprong voel. Nu ik dit schrijf baal ik dat ik niet eerder aan de bel had getrokken , want dat had een nieuwe tegenslag voorkomen. Ik deed die ochtend een test en bleef in m'n hoofd zeggen ''please een smile please een smile'', maar helaas het rondje bleef leeg. Ik was vroeg op dus ik sprong nog snel onder de douche want ik wist zeker dat ik naar het ziekenhuis moest komen. Toen ik in de auto zat kwam het even in mijn gedachten dat ik misschien te laat was. Maar ik bleef ook hopen dat ik in de middag gewoon gebeld zou worden dat ik mocht komen voor een iui.
In de middag had ik een ''coaching'' gesprek, dit omdat ik overspannen thuis zit. Dit gesprek is via mijn werk geregeld, dus terwijl ik binnen kwam zei ik tegen de coach dat ik m'n mobiel moest aan laten omdat ik een belangrijk telefoontje verwachten. Maar terwijl ik daar zat voelde ik niks meer van mijn eisprong en kreeg ik een gevoel dat ik waarschijnlijk geen iui zou krijgen. Terwijl we ongeveer een uur in gesprek zaten ging mijn telefoon, toen ik opnam zei ze dat er weer iets niet helemaal goed was gegaan. Er was niet goed doorgegeven dat ik een bloedtest deed om te kijken of ze een piek konden vinden. Maar helaas wist de verpleegkundige mij te vertellen dat er een piek was geweest.... Zucht aaaaahhhhhhhhhh het is dat je niet het geluid van mijn gillen kan horen via deze blog. Grrrr stomme gezeik, had ik maar niet naar die gynaecoloog geluisterd om later te testen of had ik maar naar m'n gevoel geluisterd en een dag eerder naar het ziekenhuis gebeld.... Ja de hele tijd speelt het bandje wat als in m'n hoofd.
Ja nu moeten we nog een maand wachten, weer een maand niks.. Misschien dat sommige denken ach ja dan heb je toch rust. Nou het klinkt misschien gek maar ik geef lieverd honderden euro's uit aan onze iui's dan dat ik steeds een maand rust heb. Tja het enige wat ik kon doen was huilen, huilen, huilen. Ergens dacht ik dat we onze wacht weken zouden hebben tijdens de feestdagen , maar dat ziet er nu anders uit....
https://www.instagram.com/huisje_boompje_handicap